Ευχαριστώ θερμά τον ποιητή Στέλιο Καραγιάννη Jorge Vayanos για τη μετάφραση 5 ποιημάτων μου στα ισπανικά. Εύχομαι Χαρούμενα Χριστούγεννα
*
5 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΧΩΡΕΑΝΘΗ
5 POEMAS DE HELENA JOREANTHI
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
*
Γεννήθηκε στην Αγ. Βαρβάρα Τριχωνίδας Αιτωλοακαρνανίας. Σπούδασε Παιδαγωγικά στη P. Π. Aκαδημία Πειραιώς και μετεκπαιδεύτηκε στο Παιδαγωγικό Iνστιτούτο και στο Πανεπιστήμιο Aθηνών.Σύζυγος του εκλιπόντος Κώστα Χωρεάνθη, ασχολείται με ποίηση, πεζογραφία, δοκίμιο, θέατρο, κριτική μελέτη, μετάφραση και διασκευή αρχαιοελληνικών κειμένων, παρουσίαση βιβλίων και με παρεμβάσεις λογοτεχνικού, κοινωνικού, πολιτικού και παιδαγωγικού προβληματισμού.Ποιήματα της έχουν δημοσιευτεί στην Νέα Εποχή, ενώ κείμενά της ποιητικά και πεζά έχουν συμπεριληφθεί στα βιβλία του Δημοτικού, Η Γλώσσα μου.Συνεργάζεται με παιδαγωγικά και λογοτεχνικά περιοδικά κι εφημερίδες της Αθήνας και της επαρχίας.Είναι τακτικό μέλος του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και της Γυναικείας Λογοτεχνικίας Συντροφιάς. Έχει τιμηθεί με το πρώτο βραβείο «Μάρκου Αυγέρη», από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών και από το Δήμο Μεσολογγίου, για το ιστορικό μυθιστόρημα Μεσολόγγι, Η πολιτεία του νερού.Έχει πάρει Βραβείο πεζογραφίας από την Ελληνική Εταιρεία Χριστιανικών Γραμμάτων το 2000, για το έργο της "Η σκοτεινή αποθήκη" και έχει διακριθεί από το Πνευματικό Κέντρο Μεσολογγίου, Κατερίνης, Αγρινίου, Παραβόλας και από άλλους πολιτιστικούς φορείς, για την προσφορά της στα Γράμματα και στον πολιτισμό.
*
Νació en Agia Varvara, Trichonida, Etolia-Acarnania. Estudió Pedagogía en la Academia P. P. del Pireo y continuó su formación en el Instituto Pedagógico y la Universidad de Atenas. Esposa del difunto Kostas Choreanthi, se dedica a la poesía, la prosa, el ensayo, el teatro, el estudio crítico, la traducción y adaptación de textos griegos antiguos, la presentación de libros y las intervenciones sobre temas literarios, sociales, políticos y pedagógicos. Sus poemas se han publicado en Nea Epochi, mientras que sus textos poéticos y en prosa se han incluido en los libros de primaria My Language. Colabora con revistas y periódicos pedagógicos y literarios de Atenas y la provincia. Es miembro habitual del Círculo Griego del Libro Infantil y de la Sociedad de Escritores Griegos (E.E.L.). Ha sido galardonada con el primer premio "Markos Avgeris" de la Sociedad de Escritores Griegos y del Ayuntamiento de Messolonghi por la novela histórica Messolonghi, La Ciudad del Agua. Recibió un premio de prosa de la Sociedad Helénica de Letras Cristianas en 2000, por su obra "El almacén oscuro" y ha sido distinguida por el Centro Cultural de Messolonghi, Katerini, Agrinio, Paravola y otras instituciones culturales, por su contribución a las letras y la cultura.
Τα χρόνια εκείνα
Μνήμη Σπύρου
Τα χρόνια εκείνα τα παλιά
τα χιλιομπαλωμένα
-όχι και τόσο δα παλιά όσο η γέρικη μουριά-
τα πονεμένα και σκληρά εκείνα χρόνια
εμείς τα δυο ανήλικα παιδιά
– δεν είχαμε κι άλλη δουλειά –
κάτω από από τη θεόρατη μουριά
που ακόμα ζει και επιμένει να βλασταίνει
ξοδεύαμε τη μέρα μας απ’ την αυγή
ώσπου να δύσει ο ήλιος
Βλέπαμε από κει ψηλά
όλο τον κόσμο χαμηλά απέραντο
και ανοιχτό
πανέμορφο ίσαμε κει που έφτανε το μάτι
κι ας ήταν χρόνια δίσεκτα
και χρόνια μισερά
*
Χτίζαμε πολιτείες με τον αδερφό μου
και χωριά με πετραδάκια
μέσα στα χώματα εκειδά
– κι ήμασταν μια σταλιά μικρά παιδιά –
κάστρα υψώναμε και πύργους
Φτιάχναμε έναν κόσμο ολοστρόγγυλο
περιχαρακωμένο
κι απόξω στο χωράφι το ανοιχτό
είπαμε να οργώσουμε τη χέρσα γη
να σπείρουμε σιτάρι
και ζέψαμε δυο γάτες αλανιάρες τροφαντές
Όμως οι αφιλότιμες
ήταν τεμπέλες κι ανυπόταχτες
δεν δέχτηκαν στον τράχηλο ζυγό
Έγινε τότε ένας πόλεμος τόσο μεγάλος
που έμεινε στου χωριού τα χρονικά ιστορικός
όπως ο Τρωικός ο μυθικός
κι όλος ο κόσμος μας ο ολοστρόγγυλος
ο κόσμος ο περιχαρακωμένος
κατέρρευσε συθέμελα
μες σ’ ένα δευτερόλεπτο ολοστρόγγυλο
εκειδά
κάτω από τη χιλιόχρονη μουριά που ζει ακόμα
*
Παλαιό Φάληρο, 19 Μαρτίου 2020
***
Aquellos años
Recuerdo de Spyros
Aquellos años viejos
los milenarios
-no tan viejos como la vieja morera-
aquellos años dolorosos y duros
nosotros, los dos niños menores
-no teníamos otro trabajo que hacer
-bajo la enorme morera
que aún vive e insiste en brotar
pasábamos el día desde el amanecer
hasta la puesta del sol
Veíamos desde allá arriba
el mundo entero abajo, vasto
y abierto
hermoso hasta donde alcanzaba la vista
aunque eran años bisiestos
y años miserables
Construimos ciudades con mi hermano
y aldeas con pequeñas piedras
en la tierra
-y éramos solo unos niños pequeños
-levantamos castillos y torres
Hicimos un mundo a nuestro alrededor
cerrado
y afuera, en campo abierto
dijimos que araran la tierra estéril
para sembrar trigo
y atamos a dos gatos con un abrigo grueso
Pero los incivilizados
eran perezosos y desobedientes
no aceptaron el yugo en sus cuellos
Entonces un La guerra tuvo una magnitud tal que quedó en los anales del pueblo como histórica, como la mítica Troya, y nuestro mundo entero, el mundo cerrado, se derrumbó hasta sus cimientos en un segundo, allí, bajo la morera milenaria que aún vive.
Paleo Faliro, 19 de marzo de 2020
***
Πέτρινα χρόνια
Πέτρινες βρύσες
πέτρινα τοξωτά γεφύρια
μνήμες μου αλαργινές
κρυμμένες στα συρτάρια της ψυχής μου
πέτρινες του μικρού χωριού μου ανηφοριές
πέτρινες ομορφιές
πηγή ζωής
ανάσαση του νου
και της ψυχής μου αγαλλίαση
χαρές της περασμένης μου ζωής
που καταπίνει ο χρόνος
μέρες αλαργινές
σταματημένες στον καιρό της Κατοχής
*
Νοσταλγικά γυρίζει ο νους μου στα παλιά
στο μακρινό μου ορεινό χωριό
στο ρεματάκι
δίπλα στην πλαγιαστή κρανιά
που χτίζαμε στον ίσκιο της σπιτάκια
πάει μετά στην καρυδιά και στη σπηλιά
-το καταφύγιό μας στους βομβαρδισμούς-
στο πέτρινο τ’ αλώνι
στη βρύση την παλιά την Κερασούλα
*
Στο πέτρινο πεζούλι
ακουμπάει η ψυχή να ξαποστάσει
πίνει δυο δαχτυλιές νάμα νερό
να δροσιστεί
κι αναθυμάται εκείνα τα παλιά
τα χιλιομπαλωμένα χρόνια
και πονάει
και κλαίει
***
Αños de piedra
Fuentes de piedra
Puentes de piedra
Mis recuerdos son alargines
escondidos en los cajones de mi alma
Colinas de piedra de mi pequeño pueblo
Bellezas de piedra
Fuente de vida
Aliento de la mente
Y de la alegría de mi alma
Alegrías de mi vida pasada
Tragadas por el tiempo
Días de alargines
Detenidos durante la Ocupación
Mi mente regresa con nostalgia a los viejos tiempos
a mi lejano pueblo de montaña
al arroyo
junto a la calavera inclinada
donde solíamos construir casitas a su sombra
luego va al nogal y a la cueva
-nuestro refugio durante los bombardeos-
a la era de piedra
a la vieja fuente de Kerasoula
En la terraza de piedra
descansa el alma para descansar
bebe dos dedos de agua
para refrescarse
y recuerda esos viejos
años milenarios
y duele
y llora
***
Η νύχτα
*
Η νύχτα σκεπάζει αγάλια τον κόσμο
χάνεται η μέρα.
Σκάει ένα αστράκι, μύρισε δυόσμο
νύχτωσε ως πέρα.
*
Σκοτάδι καλύπτει την πλάση απόψε
μόνο δυο τ’ αστέρια
φέγγουν απρόσμενα. Πρόφτασε κόψε
τη νύχτα κι αιθέρια
*
γαλήνη στον ύπνο τον κόσμο ας σμίξει.
Θηλάζοντα βρέφη
στη ζωή οι ελπίδες μας έχουνε δείξει
το φως πως μας γνέφει.
*
Αθήνα, 1982
***
La noche
La noche cubre el mundo con gracia
el día se ha perdido.
Una estrella estalla, olía a menta
y se volvió de noche hasta donde alcanza la vista.
La oscuridad cubre la creación esta noche
solo dos estrellas
brillan inesperadamente. Ven, corta
la noche y la etérea
paz en el sueño deja que el mundo se funda.
Bebés lactantes
en vida, nuestras esperanzas han demostrado
cómo la luz nos llama.
Atenas, 1982
***
Ακόμα μια όμορφη μέρα
«…Ο λόγος μου / η σιωπή μου
το μαχαίρι μου…»
Ξόδεψα καιρό
και κόπο να μοιράζω το ψωμί μου
– την ψυχή μου – στα πουλιά
Την έσχατη στιγμή
γύρισα κι είδα τη ζωή μου στο κενό
καιρούς και χρόνους χίλιους εκατόν επτά
*
Βυθίστηκα στα βάθη του εαυτού μου
και πήρε να ξεκαθαρίζει ο καιρός
το φως να ξεπετιέται από τα σπλάχνα μου
ουράνιο τόξο υπεράνω του παντός
που ενοικεί εντός μου
ασπίδα εφτάδιπλη φωτός να με καλύπτει
*
Γύρισα κι είπα στην ψυχή μου
ορθώσου ενάντια στον άνεμο της συμφοράς
υψώσου πάνω από τη σήψη
των φθαρτών πραγμάτων
βγες από το σκληρό τοπίο της ερημιάς
στα γόνατα της πέτρας που καθίζει
Κοίτα τον ήλιο πώς ανέτειλε
μες απ’ του πρωινού την καταχνιά
η ζωή με το καινούριο πρόσωπο της μέρας
στέλλει στον κόσμο το χαμόγελό της
*
Την έσχατη στιγμή είδα τον κόσμο
ν’ ανατέλλει απ’ την ψυχή μου
*
Οι καιροί αλλάζουν
τα σήμαντρα εκείθε αλαλάζουν
κάθε μέρα ο θεός χαρίζει στον κόσμο του
ακόμα μια όμορφη μέρα
η γη απλώνει το πουκάμισό της στον ήλιο
η ζωή ξεδιπλώνει τα φτερά της
ταξιδεύει τον κόσμο στον αείρροο χρόνo
βρέφος η αγάπη
αναγεννιέται στα σπλάχνα μου
Τι όμορφη που είναι η ζωή
ακόμα μια όμορφη μέρα
*
20. 12. 2022
*
Οtro hermoso día
“…Mi palabra / mi silencio
mi cuchillo…”
Dediqué tiempo
y esfuerzo a repartir mi pan
—mi alma—a los pájaros
En el último momento
me volví y vi mi vida en el vacío
veces y veces mil ciento siete
Me hundí en lo más profundo de mí
y el clima comenzó a aclararse
la luz brotando de mis entrañas
un arcoíris sobre todo
que habita en mí
un escudo de luz séptuple que me cubre
Me volví y le dije a mi alma
enfrenta el viento de la calamidad
elévate por encima de la podredumbre
de las cosas perecederas
sal del duro paisaje del desierto
sobre las rodillas de la piedra que se asienta
mira el sol cómo salió
a través de la bruma de la mañana
la vida con el nuevo rostro del día
envía al mundo su sonrisa
En el último momento vi el mundo
surgir de mi alma
Los tiempos cambian
las señales allí gritan
cada día Dios concede su Mundo
Otro día hermoso
La tierra extiende su camisa al sol
La vida despliega sus alas
Viaja por el mundo en el tiempo inagotable
Amor de bebé
Renace en mis entrañas
Qué hermosa es la vida
Otro día hermoso
20. 12. 2022
***
Αστροθεσίες
*
Ήθελα να ‘μουν ουρανός,
να ‘χα τους γαλαξίες
να φτιάχνεις νεφελώματα
με τις αστροθεσίες.
*
Να ‘ταν ο ουρανός γυαλί
κι η θάλασσα καθρέφτης
κι όταν γλιστράς στον ουρανό
στη θάλασσα να πέφτεις!
*
31. 7. / 13. 8. 2022
***
Constelaciones
Quería ser el cielo,
tener las galaxias,
hacer nebulosas
con las constelaciones.
Ojalá el cielo fuera de cristal,
y el mar un espejo,
y al deslizarte por el cielo,
¡caer al mar!
31. 7. / 13. 8. 2022
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου