Κάπως έτσι γίνονται τα μικρά καθημερινά θαύματα
"Της Παναγιάς η Χάρη..."
Ήταν σαν σήμερα - έχουν περάσει πολλά χρόνια
δεκαετίες τρεις και άλλες τόσες από τότε -
Ήταν πανέμορφο το πρωινό αισθησιακό
και μέσα απ' το σχολείο ένα μικρό σπουργίτι
ένα πουλάκι τρομαγμένο έβγαινε
Ένα μικρό σπουργίτι τοση δα ψυχούλα
καθώς έμπαινα σήκωσα το χέρι μου το δεξί
και στον αέρα το 'πιασα
"Γι δες Πιανει πουλιά στον αέρα"
φώναξαν οι άλλοι από μέσα
*
Το σπουργιτάκι σπάραζε στη φούχτα μου
Άκουγα την καρδούλα του
Χτυπούσε φρήγορα τακ τακ τακ τακ
το ένιωθα στην παλάμη μου
Άνοιξα το παράθυρο και το άφησα να φύγει
Το είδα να πετάει
να χάνεται στη φυλλωσιά του πεύκου
*
Πόσο κοστίζει η σκλαβιά σ' ένα σπουργίτι
Με τι εξαγοράζεται η ελευθερία σκέφτηκα
και μπήκα στο γραφείο
Πόσο γρήγορα συμβαίνουν τα σπουδαία
Εκείνη την ημέρα και την ίδια ώρα
έγινε ένα θαύμα μικρό κι ασήμαντο
σαν το σπουργίτι αλογάριαστο
ήρθε αυτό που ήθελα
έγινε ό, τι ήτανε να γίνει
σκοπό στη ζωή την απλή μου να δίνει
Κάπως έτσι γίνονται τα μικρά
καθημερινά θαύματα
Ήταν της Παναγιάς η Χάρη
*
Πάντως ήταν σημαδιακό το γεγονός εκείνο
Σύμπτωση ευλογία ήταν
Όπως κι αν έγινε το θαύμα έγινε
Άλλη ερμηνεία δεν χωράει
*
Το καταγράφω σήμερα, 21. 11. 2025 στο Παλαιό Φάληρο
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου