Εκ του συστάδην

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ελένη Χωρεάνθη: "Δοξαστικό" στο ζωοδότη Ήλιο του Θεού

                    "Εκ του συστάδην*"

[Κάθε αυγή ξυπνάει ο κόσμος στην καινούρια μέρα

ξεπλένει τις πληγές της η ζωή με φως και κάνει δακτυλήθρες

καντηλέρια τα όνειρά της τα συντρίμμια της

νέα ζωή να ξανανθίσουν οι πληγές...”]

*

Δέσμη φωτός εν μέσω σκοτεινής νυκτός

ξημέρωμα στον κόσμο της οδύνης αναγγέλλει

Η νύχτα πλάγιασε κι αποκοιμήθηκε στ' αποκαΐδια της ημέρας

όλα είναι ήμερα γαλήνια σιωπηλά

στην κούρασή τους λούφαξαν οι άνθρωποι

και ονειρεύονται το φως μες το σκοτάδι

Στ' απομεινάρια της φωτιάς ο ήλιος θ' ανατείλει το πρωί

*

Όπως και να 'ναι κι όπως λάχει

κάθε αυγή στον κόσμο της οδύνης ξημερώνει άλλη ημέρα

στ' αποκαΐδια κάθε αυγή νέα ζωή ξανά φυτρώνει

ήλιος νεογέννητος από την τέφρα ανατέλλει

και φωτίζει της ημέρας το καινούριο πρόσωπο

*

Έτσι πορεύεται ο κόσμος

η ζωή κάθε αυγή ξυπνάει στην καινούρια ημέρα

ξεπλένει τις πληγές με φως

και κάνει δακτυλήθρες καντηλέρια τα όνειρά της

τα συντρίμμια της

νέα ζωή να ξανανθίσουν οι πληγές

*

31. 7. 2025, ώρα Ελλάδος 3, 25 ως 5 π. μ.

*

Σημείωση: 1. Το ποίημα γράφτηκε "εκ του συστάδην" Αύγουστο μήνα και ολοκληρώθηκε σήμερα τα χαράματα, ένα ακόμα της ημέρας μου "Δοξαστικό" στο ζωοδότη Ήλιο του Θεού που αξιώθηκα να δω τον ήλιο ν' ανατέλει πάνω από τον δακρυόεντα Υμηττό, που μου χαρίστηκε να ζήσω μία ακόμα όμορφη ημέρα.

*

17. 10. 2025.

Σημείωση: 2. Ανέκδοτο, από τη σειρά "Εκ του συστάδην".