Ελένη Χωρεάνθη: Ευχαριστώ πάρα πολύ το Γιάννη Παπαδάτο για την ανάρτηση στο προφίλ του: "Τα χρόνια μου μες τα χαρτιά..."
ΕΛΕΝΗ ΧΩΡΕΑΝΘΗ: «…Τα χρόνια μου μες στα χαρτιά…»
Όταν το φθινόπωρο με το σκηνικό του ενορχηστρώνει μνήμες, αγωνίες, νοσταλγικά μετεικάσματα που ανασυνθέτουν τη ζωή, αλλά και τη ματαιότητα του εφήμερου μέσα από την τύρβη του χρόνου, στο εργαστήρι ενός καθόλα γοητευτικού Έλληνος Λόγου.
Ένα ξεχωριστό ποίημα για το Φθινόπωρο και με ό,τι εκείνο σημαίνει, για τον καθένα/την καθεμιά, της σημαντικότερης, κατά την άποψή μου, ζώσας γυναικείας ποιητικής φωνής. Το ποίημα κατατίθεται στο βιβλίο της «Σύνθεση σε ρε ελάσσονα» (εκδ. Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος, 2019, σελ. 15).
ΦΥΛΛΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ
Φύλλα του φθινοπώρου στο κατώφλι
κίτρινα φύλλα
σκορπισμένα στην αυλή
φύλλα νεκρά
δολοφονίας αναίμακτης
φθορά της αναμάρτητης νεότητας των δέντρων
Κίτρινα φύλλα
στους αιώνες πεταμένα
θνησιγενής διάκοσμος του χρόνου
στο περιδέραιο της σήψης ο ανθός της οικουμένης
Πόσα φθινόπωρα
μαζεύω σκορπισμένα διανοημάτων φύλλα
ευτάκτως διατυπωμένα οράματα
τάξεις ευρύθμως ταξινομημένων στίχων
τα χρόνια μου μες στα χαρτιά
Πόσα φθινόπωρα
κεντάω ανθούς λιβανωτούς
μαιάνδρους στίχων στης αναμονής τα βράχια
την περασμένη μου ζωή
για το διηνεκές της ωραιότητας του εφήμερου
αντίδωρο της καλοσύνης των αιώνων
‘λύτρον αντί πολλών αμαρτημάτων’
η αθωότητα του Χρόνου
Κίτρινα
πεταμένα φύλλα φθινοπώρου
σκορπισμένα στο λιθόστρωτο
Η ζωή μου όλη
(Παλαιό Φάληρο, 3-8 Σεπτεμβρίου 2017)
(Ελένη Χωρεάνθη)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου