Ελένη Χωρεάνθη: "Της ψυχής μου γλαυκό αντιφέγγισμα"
Ενόραση *
Ιερά των ματιών μου ιάματα
τρυφερή των σπλάχνων μου άνοιξη
τηλαυγής αθωότης βλεφαρίζει
*
Καταυγάζει τα πέριξ του ναού της Φύσεως
υπερούσιος εσπέριος αναμάρτητος έρωτας
ακαταμάχητος πλήρης νοήματος θείου
ευλογημένος του έαρος άνεμος
*
Της ψυχής μου γλαυκό αντιφέγγισμα
των θαυμάτων ο όρθρος αθέατος
στις ροές των πηγών ανθίζει του σύμπαντος
αιωνίας του κόσμου νεότητας γέλασμα
*
Τρισμακάριστος ο αυτόχθων ανάπαιστος
τα θεμέλια συντηρεί του μικρόκοσμου
στων υποχθόνιων ποταμών τη συνάντηση
του έαρος βρεφουργείται η ανάσταση
*
Της ψυχής μου δροσερή αγαλλίαση
των πραγμάτων τ’ ανερμήνευτα θαύματα
στου παντός το στερέωμα τραύματα
ουρανοβάμονα αφεύκτως τα θραύσματα
*
το γέρας δηλώνει της αυτών ωραιότητος
ύμνος ακαταπαύστως δωρούμενος
υπέρ της του αρχαίου κάλλους αναμορφώσεως
πάλαι τε και νυν και αεί προσδοκώμενο
*
Πέμπτη, 16 Μαρτίου 2023
*
*Ανέκδοτο, εκ του συστάδην: ¨Εωθινό του μεγάλου Σαββάτου"
Πέμπτη, 16 Μαρτίου 2023 /τη αυτή ημέρα
Σαββίνου Ρωμανού μάρτυρος/ Χριστοδούλου εν Πάτμω
*
Σημείωση: Το ποίημα "Ενόραση", γράφτηκε το πρωινό Μεγάλου Σαββάτου, σε ελεύθερο στίχο και στα μέτρα που είναι σήμερα χωρίς καμιά απολύτως αλλαγή. Χωρισμένο σε τετράστιχα, δίχως καμμιά αλλαγή, εκτιμώ πως λειτουργεί τέλεια, αν και δεν υπάρχει πειθαρχία στα μέτρα, εκτός του τονισμού στην προπαραλήγουσα των καταληκτικών λέξεων όλων των στίχων. Και αυτό έγινε αυθόρμητα στη ροή της σκέψης, την ώρα που γράφτηκε. Έτσι παραμένει και επιβάλλεται ωσάν γλυπτό δημιούργημα με την αθωότητα και το βάρος του γνήσιου, πέτρινου, ακατέργαστου αρχαϊκού αγάλαματος.
*
Σχόλιο: Καταγράφω σήμερα αυτή την εκτίμηση, θεωρώντας το ποίημα κριτικά σαν να ήταν άλλου, όχι δικό μου δημιούργημα, αντικειμενικά.
Παλαιό Φάληρο, 19. 9. 2025
*
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου