Συλλογίζομαι

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

           

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Της σήμερον τα...γραμμένα, 4. 8. 2025 

Συλλογίζομαι *

"...πόσο λιγοστεύουνε τα λόγια τα αληθινά

τα όμορφα τα ευγενικά τα γκαρδιακά

τα λόγια τα αθώα της ψυχής και της καρδιάς

Πόσο απομακρύνονται οι άνθρωποι από το φως

και διαβιούνε στο σκοτάδι..."

*

[...τι θα ήταν η Ελλάδα χωρίς έναν Ησίοδο και Όμηρο

δίχως αρχαίου; ποιητές και τραγωδούς

χωρίς Διονύσιο Σολωμό και Παλαμά και Κάλβο

δίχως Καβάφη και Σικελιανό και Ρίτσο και Ελύτη

χωρίς Παπαδιαμάντη Καρυωτάκη

δίχως Μαρία Πολυδούρη και Μυρτιώτισσα..."]

*

Συλλογίζομαι

πόσο λιγοστεύουνε τα λόγια τα αληθινά

τα όμορφα τα ευγενικά τα γκαρδιακά

τα λόγια τα αθώα της ψυχής και της καρδιάς.

Πόσο απομακρύνονται οι άνθρωποι από το φως

και διαβιούνε στο σκοτάδι

*

Κάθε πρωί ο ήλιος ανατέλλει

χρυσώνει ένα γύρω τα βουνά και τα νερά

αναβαπτίζεται

κι αναγεννιέται από την αρχή ο κόσμος

αγάλλεται η ψυχή και η καρδιά

καλωσορίζοντας το φως και την ημέρα του παντός

"αυτός ο κόσμος ο μικρός ο μέγας" μεγαλύνεται

λάμπει στα μάτια του Θεού

τα αειφόρα τη ζωή

κι ανθίζει των κυμάτων το χαμόγελο

στ' αμμουδερά ακρογιάλια της παντοτινής

θαλασσοφίλητης πατρίδας

*

"Ολίγο φως και μακρινό σε μέγα σκότος κι έρμο..."

*

Εκ του συστάδην... του φωτός χάριν

*

Παλαιό Φάληρο, 4 Αυγούστου 2025

*

*Σημείωση: Η ανάρτηση της κυρίας Nano Koutsaki με ενέπνευσε κι έγραψα το ποίημα αυτό. Της το αφιερώνω με αγάπη. Ε. Χ.