Ελένη Χωρεάνθη: της αδερφής μου της Παρασκευής
7
Αγνώριστη πρώτη αδερφή
εσύ από την πρώτη σου αυγή
είδες στον ουρανό γυαλί την όψη σου
την πηγή της ύπαρξής σου
το Θεό
στου Χάους την αιωνιότητα κρυμμένο
και ζεις αιώνια εκεί
αστερισμός
μια κοντυλιά στον ουρανό
- μια χαρακιά στη μνήμη -
*
Υπάρχεις μόνο εκεί
σ’ εκείνη την ασπρόμαυρη παλιά φωτογραφία
στης μαμάς τη γιορτινή ποδιά
- είσαι δεν είσαι τριών χρόνων -
παίζεις με τα χεράκια σου ή
τραγουδάς ή
με τα δαχτυλάκια μετράς τις ώρες
που σου μένουν ή τις μέρες
τα χρόνια σου
ποιος ξέρει
Μια πινελιά στον ουρανό
- μια μαχαιριά στη μνήμη -
*
Στην Κατοχή μετά
“έφυγαν” δύο αδέρφια μας μικρά
η Δήμητρα τριών χρονών
κι ο Κωνσταντίνος ημερών 7
- και μπήκε στη ζωή μας έκτοτε το 7 -
και μείναμε από τότε εν ζωή αδέρφια 7
Ζήσαμε πίκρες και χαρές όλα μαζί
δεκαετίες 7
και τα 7 αδέρφια σου
που δεν τα γνώρισες και δεν σε γνώρισαν
*
Ύστερα πέταξαν
σαν από ντουφεκιά σκιαγμένα κυνηγού
όπως πουλιά τα 6 αδέρφια μου
κι’ άφησαν μοναχή τη μεσιανή
την πέμπτη εμένα
για να μοιρολογώ τις μοναξιές και να κεντάω
στης πέτρας την αναμονή ονόματα
*
-Παρασκευή *
Αιμιλία * Νίκη * Μαρία
* *
Σπυρίδων * Δήμητρα * Κωνσταντίνος
Ευαγγελία * Δημήτριος -
*
Να συλλαβίζω τον καημό
ανάμεσα φθοράς και αφθαρσίας τον καιρό
να κάνω δακτυλίδια
την οδύνη και το σπαραγμό
τα πάθη της ψυχής μου να μετρώ
τους ύπνους σας να ομορφύνω στην καρδιά μου
και στερνή
η μεσιανή εγώ η αδερφή τον ηρωικό τον κύκλο μας
αθόρυβα κι ανυποψίαστα
μοναχικά θα κλείσω
*
Ιούλιος, 22. / 25. 2025
τίθεται ελεύθερα σε ψηφιακή μορφή.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου