Σύγχρονη ελληνική ποίηση
Ελένη Χωρεάνθη
Μην ερωτάς*
Στα μάτια μου ζυγιάστηκε το φως
κι άρχισε να σγουραίνει στο σκοτάδι
δρόμος πολύ μακρύς χωρίς σημάδι
*
Μπροστά μου χάος μαύρο σκοτεινό
καθώς η νύχτα μεγαλώνει και βυθίζει
το σύμπαν σ' ένα απέραντο κενό
η σκέψη μου τα μαύρα χάη ψηλαφίζει
*
Χωρίς πυξίδα πλεύσης και σκοπό
δίχως σκαρί κι εφτάδιπλη ασπίδα
μη με ρωτάς που πάω να σου πω
Ψάχνω στα σκότη μια πυγολαμπίδα
*
Παλαιό Φάληρο 15/ 16. 9. 2024
*
* Ήταν περασμένες 12, όταν μου ήρθαν απρόσμενα οι πρώτοι 5 στίχοι, μα τους έχασα. Και τώρα, 9,30' πρωινή, τους βρίσκω να με περιμένουν με παρέα 14 φίλους. Τους έκανα τρεις στροφές εκ του προχείρου. Είναι "απαίδευτοι", θα τους "δουλέψω" στη συνέχεια. Έτσι γράφεται η ποίηση, με αγώνα. Δεν είναι εύκολο άθλημα.
*
Σχόλιο: Τους "παίδεψα" και τους αφιερώνω στους 14 φίλους που τους ανακάλυψαν και μου τους... έσωσαν....
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου