Σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία/ αφήγηση
Ελένη Χωρεάνθη
"Μια ολόκληρη ζωή μες τα χαρτιά"
"....Τώρα που βλέπω τη ζωή μου από την αρχή, έχω πλήρη επίγνωση του τι έχω κάνει σωστά, τι παρέλειψα να κάνω, ενώ μπορούσα και δεν το έκανα και τι μου απομένει να πράξω στο χρόνο που η ζωή θα με αξιώσει να συνεχίσω να κάνω..."
Τη σπάνια οικογενειακή φωτογραφία ανέσυρα από το βάθος των χαρτιών του γραφείου μου, ανάμεσα σε παλιά χειρόγραφά μου γραμμένα με μολύβι φάμπερ νούμερο 2 κείμενα, όπως είναι σε πρώτη γραφή ολόκληρο το ιστορικό μυθιστόρημα "Η πολιτεία του νερού", αλλά και συλλογές ποιημάτων, κριτικές... Αναρωτιέμαι, πόσο χρόνο από τη ζωή μου έχω αναλωθεί μέσα στα χαρτιά είτε γράφοντας με μολύβι είτε όπως αργότερα στην πρώτη μου γραφομηχανή ίσαμε να βρεθώ ξαφνικά, το πιο σκληρό καλοκαίρι του 1996 -που είχαμε τη μεγάλη "παρούσα" πάντα "απουσία", αντιμέτωπη με τη νέα πραγματικότητα, την επαναστατική ψηφιακή, μπροστά στον πρώτο μου υπολογιστή;
Πόσο χαρτί με χειρόγραφα και τυπωμένα σε κόλλες χαρτιού έχω γεμίσει με κείμενα; Για πόσα χρόνια έχω δουλέψει λάθρα, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, παράλληλα, ωστόσο με τη ζωή στην καθημερινότητά μου, την οικογένεια και τη δουλειά στο σχολείο, αδιαφορώντας για τη ζωή στην αρένα της προβολής.
Τώρα που βλέπω τη ζωή μου από την αρχή, έχω πλήρη επίγνωση του τι έχω κάνει σωστά, τι παρέλειψα να κάνω, ενώ μπορούσα και δεν το έκανα και τι μου απομένει να πράξω στο χρόνο που η ζωή θα με αξιώσει να συνεχίσω να κάνω.
Είμαι ευτυχής που έφτασα ως εδώ ακολουθώντας το φως μιας πυγολαμπίδας που μένει πάντα στο βάθος του τούνελ για να με οδηγεί στα δύσκολα μονοπάτια που πάντα με καλούν να τα ακολουθήσω, μοιρασμένη σε κομμάτια, όπως απαιτεί η σύγχρονη ζωή και η καθημερινότητά μου.
Άλλωστε και η ίδια η ζωή ένα σύνολο από κομμάτια είναι... Και έτσι συνεχίζεται με μια λησμονημένη όμορφη Μινωίτισσα βασιλοπούλα, την "Αριάδνη μου", που την ανακάλυψα χτες τη νύχτα σε κάποιο αρχείο του πρώτου υπολογιστή μου, τη "Ζηνοβία", τον "Αλέξανδρο...". τη "Μελωδία των χρωμάτων..."
και πολλών άλλων "τυχαίων περιστατικών".
*
Κυριακή πρωί, 11. 9. 2022
Σχόλιο: Τι σύμπτωση, Θεέ μου! Την ίδια ημερομηνία πρόπερσι είχα δει ένα αποκαλυπτικό, στη σκοτεινότητά του εφιαλτικό όνειρο που ξημερώνοντας βγήκε τόσο αληθινό και το έχω καταγράψει. Ας είναι! Ακολουθώ την πυγολαμπίδα και λέω: "Καλημέρα ζωή:!!!"
/ Τρίτη πρωί 13. 9. '24.
*
*
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου