Σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία/ ποίηση
Η Γιασεμή ή*
η χαμένη μας αθωότητα
Η Γιασεμί, το γελαστό κορίτσι Έτσι τη λέγαμε όλοι
αγόρια και κορίτσια Η Γιασεμί γελούσε με όλο της το πρόσωπο
κι αγκάλιαζε θαρρείς όλο τον κόσμο
Και τι αποχρώσεις έπαιρναν
εκείνα τα πρασινογάλαζα μεγάλα μάτια της
*
Φορούσε πάντα μια κορδέλα στα μαλλιά
κι ερχόταν μ’ ένα ρούχο θαλασσί
που ανέμιζε ολόγυρα στους αστραγάλους της
*
Καθίζαμε στον ίσκιο του μεσημεριού
και λέγαμε ο καθένας τα δικά του
Κι αυτός ο ίσκιος
έτρεφε με των δέντρων την ανάσα τα όνειρά μας
και δυνάμωνε την πίστη μας για τη ζωή
*
Τίποτα δεν μας έλειπε εκείνο τον καιρό
Μες στις λεπτές ανταύγειες του λευκού φωτός
σπιθοβολούσε η ομορφιά του κόσμου
Κι ολόγυρά μας μοσχομύριζαν τριαντάφυλλα
και γιασεμιά
*
Η Γιασεμί δεν ξέραμε από πού μας είχε έρθει
Ποιος μας την έφερε και πώς
Τίποτα δεν γνωρίζαμε
Ωστόσο
είχε έρθει
Αυτό ήτανε σίγουρο,
γιατί την είχαμε τόσον καιρό ανάμεσά μας
Τη νιώθαμε με τις αισθήσεις μας
και την αγγίζαμε με όλα τα δάκτυλά μας
στο τρυφερό κορμί της
*
Και την ακούγαμε
που σφύριζε τα πιο όμορφα τραγούδια
ακόμα και στον ύπνο μας
Έμοιαζε με λουλούδι δροσερό
με τρυφερή πνοή ανέμου
καθώς μας χάιδευε το πρόσωπο και τα μαλλιά
και ψύχωνε τα όνειρά μας
η μακρινή μας φίλη
η Γιασεμί.
Ο κόσμος πλάι διάβαινε ποτάμι βουερό
με τις χαρές και με τις λύπες του
*
Της άρεσε πολύ να κάνει ζωγραφιές
πλέκοντας δακτυλίδια τα μαλλιά μας
Τις περισσότερες φορές ζωγράφιζε λουλούδια και πουλιά
Είχε γεμίσει τα τετράδια και τα βιβλία μας
Ζωγράφιζε κι απάνω στην ποδιά και στην καρδιά μας
ακόμα και στους τοίχους των σπιτιών
και στο πλακόστρωτο.
Είχε γεμίσει τον καιρό με ζωγραφιές
*
Ήρθε μετά το υγρό φθινόπωρο
Μαλάκωσε το χώμα
κι η γη κατάπινε την πρώιμη βροχή με απληστία
Η Γιασεμί χαμογελούσε τρυφερά
και μάζευε πευκοβελόνες στην ποδιά της
*
Κι όλο ξεμάκραινε από μας
ωσότου χάθηκε μες στην ομίχλη.
Εξαφανίστηκε
σαν κάποιο χέρι δυνατό να μας την άρπαξε
χωρίς να πει ένα λόγο για να μας παρηγορήσει
Δεν έμεινε
Δεν θέλησε ή δεν μπόρεσε να μείνει
*
Μπήκε κατόπιν ο χειμώνας και βουλιάξαμε στη λάσπη
Το κρύο πάγωσε τα όνειρά μας
και δεν μπορούσαμε να προχωρήσουμε
πέρα από το σύνορο
που κόβει τον καιρό στα δυο
*
Μας λέγανε για τη Γιασεμί
όσοι την έβλεπαν να αλαργεύει
όχι πως άλλαξε
αλλά στεκόταν ξέμακρα κι έβλεπε αλλού
σε άλλα περβάζια περπατούσε ο νους της
*
Εμείς ακόμα περιμέναμε να ξαναρθεί η άνοιξη
να μπουν τα πράγματα
από την αρχή ξανά στον δρόμο τους
να ξανασμίξουμε στον ίσκιο του μεσημεριού μας
να ξανακάνουμε τη συντροφιά
να ξαναφτιάξουμε τον κόσμο μας
*
Και φανταζόμασταν τον ίσκιο πιο παχύ
και τη δροσιά πιο ζωντανή κάτω απ’ τον πεύκο
κι απάνωθε τον ήλιο τον καυτό
που θα ωρίμαζε με φως τα φρούτα του καλοκαιριού
Γεμίζαμε τα μάτια μας εικόνες χαρωπές
κι ο κόσμος άλλαζε με μιας
*
Ήρθε η άνοιξη
και πέρασε με βιάση από τον ίσκιο μας
Μόνο με τη φτερούγα της μας άγγιξε
και διάβηκε σαν όνειρο και άνεμος από τα μάτια μας.
*
Το καλοκαίρι ξαναγύρισε και περιμέναμε τη Γιασεμί,
την τρυφερή μας φίλη να ξανάρθει
και να κάνει ζωγραφιές στους τοίχους των σπιτιών
στα χέρια μας
στα όνειρα και στα βιβλία μας
*
Είχαμε μάλιστα στολίσει τα μαλλιά μας με λουλούδια
και στα μεγαλωμένα μας κορμιά κυλούσε
της αγωνίας ο ιδρώτας
και μεγάλωνε το χνούδι της αναμονής
στων αγοριών τα μάγουλα
*
Κοιτάζαμε προς όλες τις μεριές
γυρίζαμε όλους τους δρόμους και τα μονοπάτια
ψάχναμε μες στα μάτια ο ένας του αλλουνού
προσμέναμε μήπως την ξαναφέρει ο καιρός
στον ίσκιο μας παντοτινά
*
Όμως η Γιασεμί δεν ξαναφάνηκε
Τη χάσαμε
Έτσι αναπάντεχα όπως είχε έρθει
Έφυγε μέσα από τα χέρια μας
Την πήραν οι πνοές του ανέμου
μπορεί και να την έλιωσε η βροχή
Ποιος ξέρει
*
Μας έμειναν οι ζωγραφιές της
στους τοίχους των σπιτιών
στα πρόσωπα και στο πλακόστρωτο
Μας έμεινε το άγγιγμα στ’ ανυποψίαστα κορμιά
μια σπίθα στην καρδιά
κι ένας καημός αγιάτρευτος
*
Έμεινε κάτι από τη Γιασεμί μας τρυφερό
κάτι γλυκό και όμορφο
που θέλει πάντα να δακρύζει μέσα μας
και να πονάει
Πέρασαν από τότε
άνοιξες και καλοκαίρια ένα σωρό.
*
(Ανέκδοτο)
*
Παλαιό Φάληρο, 6 Σεπτεμβρίου 2024
*
Σημείωση: Πρόκειται για διασκευή του διηγήματός μου
"Η Γιασεμή" από τη συλλογή διηγημάτων μου "ο άλλος κόσμος".
Εικονογράφηση: Υβέτ Παπαδοπούλου
Εκδόσεις: σύγχρονη εποχή, αθήνα 1986
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου