Σύγχρονη ελληνική ποίηση
Ελένη Χωρεάνθη
"Το άγιο Δισκοπότηρο"
Με χώμα ήλιο και ιδρώτα
με την ανάσα του πικρού νερού και της αρμύρας
το λάκκο τους έχτιζαν
φυλακές
για την ψυχή και τη ζωή τους
οι εξόριστοι στα ξερονήσια
πεινώντες; και διψώντες
και δικαιοσύνης νοσταλγοί
με της καρδιάς τον πόνο έχτισαν
θαμμένοι
ζωντανοί και πεθαμένοι εκεί
στον άνυδρο ξερότοπο της φαλακρής στεριάς
*
'Ηταν τα χρόνια εκείνα δύσκολα
σκληρά κι' αδελφοκτόνα χρόνια
Πολλούς έφαγε τότε το σκοτάδι στα βουνά
αθώους κι αβλαβείς κι ανυπεράσπιστους
από το έλεος του δυνατού και του "προστάτη"
Ήταν τα χρόνια σκοτεινά
- "Δια πυρός και σιδήρου διήλθομεν" -
"γέμισαν και τα ξερονήσια Ελλάδα"
ό, τι είχε απομείνει από την ξένη Κατοχή
και τον Εμφύλιο
*
Το "Αγιο Δισκοπότηρό" σου ποιητή
το "δίπτυχο" παμέμορφο εικαστικό σου έργο
το ξεχωριστό
με γήινα καμωμένο υλικά
με χώμα ήλιο κι αρμυρό νερό
-αγγείο μελανόμορφο θαρρείς και όνειρο φευγάτο-
τις φυλακές με υλακές που έχτισαν
φτύνοντας αίμα κι αλμυρό νερό
όσοι πεινώντες και διψώντες
- χριστιανοί και άγιοι κολασμένοι -
τη μισή εξόριστη Ελλάδα κουβαλάει στα φτερά του
*
*Παλαιό Φάληρο, 20/21 Αυγούστου 2024
*
*Το ποίημα ράφτηκε:
"Εξ αφορμής" του έργου "Το άγιο Δισκοπότηρο", του εικαστικού /ποιητή Κώστα Καπετανάκη, Ηρακλειώτη / Κρητός** :
*
"...Σου στέλνω το Άγιο Δισκοπότηρό μου που είναι οι φυλακές του Εμφυλίου στο νησί του διαβόλου.Τίς φυλακές έκτισαν οι ίδιοι οι ...*"
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου