Η Ιερά Μονή Προυσσού
Ιερά Μονή Προυσσού, στην "παρθενική" εποχή της, στα 1940/1950, Πίσω από τα αμόλυντα από τον Τουρισμό κτίρια βρίσκεται η σπηλιά, το εκκλησάκι με "θαυματουργή" εικόνα της Παναγίας.
Τότε, μεταξύ 1947/1950, μετά τον Εμφύλιο, που τέλειωσε. όπως τέλειωσε, με φυλακές κι εξορίες, οι άνθρωποι, όσοι σώθηκαν από τον αδελφοκτόνο Εμφύλιο, πήγαιναν με τα πόδια τρία και βάλε μερόνυχτα, τις πανέμορφες αυγοουστιάτικες νύχτες της Πανσελήνου, κυρίως, στον Προυσσό, στην Παναγία, στο Μοναστήρι να εκπληρώσουν "τάματα", οι σωσμένοι.
Ο απογοητευμένος κόσμος, όσοι είχαν βγεί από τις απανωτές δυστυχίας, έτρεχαν στα μοναστήρια να πιαστούν από κάτι ανώτερο και στερεό: Από τις "θαυματουργές εικόνες!"
Το σπίτι μας στην Παραβόλα, ήταν κοντά στο δημόσιο δρόμο, δεν υπήρχαν τότε άλλα σπίτια ανάμεσα στην πλαγιά, και βλέπαμε τους προσκυνητές, στατιές ατέλειωτες να τραβούν αμίλητοι, φορτωμένοι τα στοιχειώδη και ξυπόλυτοι. Η νύχτα ευνοιύσε τον ποδαρόδρομο στην ανηφοριά....Έχω αυτές τις ιλαροτραγικές οπτικές και ακουστικές εικόνες στο μυαλό μου, από τότε..., από μικρό παιδί, '47/'50, που είχαμε δικό μας σπίτι.
Τότε ένιωθες το Θεό και το Θαύμα μέσα στον πάναγνο κόσμο της φύσης. Νόμιζες πως ακουμπάει το χέρι της Παναγίας στα μαλλιά σου τις νύχτες με φεγγαρόφωτο μέσα στην άγρια Φύση.
Τώρα, όλα και τα άγια και τα όσια, έχουν εμπορευματοποιηθεί, έγιναν "αξιοθέατα", πανηγύρια, αγαθα εκμεταλλεύσιμα, τουριστικοί προορισμοί. Και το "αγίσμα", δεν το παίρνεις από την κρυφή "πηγή" μέσα στο Ιερό, αλλά πουλιέται ή προσφέρεται δωρεάν ως "φιλοδώ ρημα", συσκευασμένο σε πλαστικά φυαλίδια...
Χάθηκε το πρωτόγονο, το ιερό, το αγνό από τις πηγές της Πίστης. Πού να βρει απανεμιά ο Θεός και οι άγιοι Μάρτυρες να κατοικήσουν στους πολυτελείς ξενώνες... Ο άλλοτε "Θεός εν τη φύσει", δεν υπάρχει πια. Ποιος ξέρει που έχει κρυφτεί...
Χάθηκε η μαγεία εκείνη.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου