Ελένη Χωρεάνθη: Επιλέγω και παρουσιάζω: Επετειακό
Ελληνικός Δεκαπενταύγουστος
Ο Αύγουστος είναι ο μήνας της Παναγίας. Αρχίζει με τη νηστεία του δεκαπενθήμερου και την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στις 15 του μήνα, ακολουθούν τα "Εννιάμερα" στις 23 Αυγούστου και τελειώνει στις 31 με την εορτή της "Καταθέσεως της τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου".
Τα νησιά μας τα Αιγαιοπελαγίτικα φορούν τα γιορτινά τους, τα γαλάζια και τα λευκά, κατάλευκά τους, Οι εκκλησιές αστράφτουν, μοσχομυρίζουν τα λιβάνια, τα κεριά και οι λαμπάδες κάνουν πιο ζεστό, πιο φωτεινό και πιο γιορταστικό το ελληνικό καλοκαίρι. Γιορτάζει η Μεγαλόχαρη της Τήνου, αν και είναι "Ευαγγελ'ιστρια", της Πάτμου, η Εκατονταπυλιανή ή Καταπολιανή στην Παροικιά της Πάρου, ένα από τα σπουδαιότερα, τα πιο καλοδιατηρημένα παλαιοχριστιανικά μνημεία που βρίσκονται στον ελλαδικό χώρο και το μεγαλύτερο, με τα έξι εσωτερικά παρεκκλήσια της: το Βαπτιστήριο, τη Φιάλη των Καθαρμών και το Φωτιστήριο και τα γύρω κελιά τα οποία ως οχυρωματικό έργο προστάτευαν το κτιριακό συγκρότημα.
Σύμφωνα με την παράδοση, το αρχικό κτίσμα ήταν έργο του Μεγάλου και αγίου Κωνσταντίνου που εκπλήρωσε το τάμα της μητέρας του, της Αγίας Ελένης, ή εκκλησία με τις εκατό πύλες, 99 φανερές, η 100η θα φανερωθεί όταν ανοίξει και η μυστική πόρτα στην Αγιά Σοφιά. Θυμίζει επίσης τις «Εκατόμπυλες Θήβες» της αρχαιότητας, τις Εκατόμπυλες τις Θήβες της Αιγύπτου. και την Εκατόμπυλο μιας ελληνιστικής πόλης στην Παρθία».
Γιορτάζουν οι Παναγιές των Ελληνικών νησιών, των νησιών μας, γιορτάζει η Παναγιά μας. Γιορτάζει η Μεγαλόχαρη, η Παντάνασσα, η Πλατυτέρα, η Υψηλοτέρα των ουρανών, η Καθαροτέρα λαμπηδόνων ηλιακών, η Κεχαριτωμένη των ψαλμωδών, η Παρηγορήτρια όλων ημών, πιστών και απίστων.
Τα μεγάλα έργα τέχνης που θεωρούνται μνημεία και παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά, έγιναν χάρη σε κάποια Πίστη είτε είναι Παρθενώνες, Πυραμίδες είτε Μοναστήρια κι εκκλησιές χριστιανικές, τζαμιά, είτε αγάλματα θεών και θεαινών είτε θαυματουργές εικόνες χριστιανών μαρτύρων και ομολογητών αγίων, όλα από πίστη σε μια αξία, σε μια ιδέα, σε κάτι παραπάνω από τη δύναμή μας έγιναν.
Είναι πολλές και οι "Ελληνικές Παναγιές" οι στεργιανές. Στάθηκα στις Αιγαιοπελαγίτικες, τις θαλασσινές για ευνόητους λόγους, για τη συνάσφεια με τους ανατολίτες γείτονές μας. Και η Παναγιά η Σουμελά και η Προυσσιώτισσα, η Τρυπητή του Αιγίου, η Βλοχαϊτισσα, η "Κοίμησις" μέσα στο κάστρο του αρχαίου Βουκατίου Παραβόλας Αγρινίου, "περιορισμένη στο μεσαίο κλίτος Παλαιοχριστιανικής Βασιλικής.
Απειρες είναι οι "Παναγιές" μας. Είπα να δώσω ένα μήνυμα για όσους θεωρούν την Πίστη προνόμιό τους και για εκείνους που παριστάνουν τους "άθεους". Αφού όλοι κοιτάμε πάνω, δεν ξέρω αν υπάρχει πάνω ή κάτω στο μεγάλο Σύμπαν. Όλοι έχουμε ανάγκη να στηριχτούμε σε κάτι που ξεπερνάει τις δυνάμεις μας, όπου κι αν είμαστε: "Στο τώρα, στον πριν, στο μετά, στο αεί, στο ποτέ..."
Πιστεύοντες και μη πιστεύοντες, ας ανάψουμε ένα κερί στη χάρη Της, ας κάνουμε μια προσευχή, ολόρθοι ή γονατιστοί μπροστά της έστω μια ευχή: Να υπάρχουν τα νησιά μας με τις Παναγιές, να υπάρχουν οι Παναγιές των Ελλήνων, να υπάρχουμε οι Έλληνες ολόρθοι πιστοί και άπιστοι. Δεν βλάπτει.
Φίλοι και φίλες: Χρόνια πολλά και του χρόνου!!!!
*
*Σημείωση: Στην εικόνα που πλαισιώνει το κείμενό μου, είναι: " δύο ''Παναγιές'' πάνω στην πέτρα, πάνω στο άγονο χώμα, τα υλικά μου καμένη γη [...] σιωπή, γιατί θα τις κάψουν κι αυτές...", γράφει ο σπουδαίος, ο μοναδικός, ο Ηρακλειώτης καλλιτέχης Κώστας Καπετανάκης ζωγράφος -γλύπτης - χαράκτης - ποιητής - εκπαιδευτικός που υπογράφει ως Museo Kostas Kapetanakis.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου