Ο θρήνος της Εκάβης*
*
Απόψε δεν ανάβει ούτε ένα αστέρι
στην άκρατη του σύμπαντός μου ερημιά
και στην ανέμη του μυαλού μου
Η περασμένη μου ζωή σ’ ένα λευκό κλινάρι διπλωμένη
την ύστατη προσμένει προσταγή
*
Τι έπραξα/ τι έδωσα/ τι από τη ζωή μου πήρα/ τι έχασα
και τι μου απομένει την ύστατη του βίου μου στιγμή
σοδιά θανάτου οι σάρκες μου
από τη σάρκα μου ανθισμένες
η προκοπή μου κι η τιμή
ένα λαγήνι υπομονή
μια κούπα στάχτη η ζωή
*
Γέννησα/ πόνεσα κι ανάθρεψα
Για τους πολέμους των αιώνων το έχω πράξει
Δεν έχω τίποτα να δώσω ή να κρατήσω
Ουρλιάζει ο άνεμος
η φρίκη του πολέμου τρυπάει τα φυλλοκάρδια
και το νου μου
σφυρίζει στα μεδούλια των οστών μου
λύνει του μέλλοντός μου τους αρμούς
θερίζει ο πόνος την πνοή μου
της μέρας σώνεται η ανάσα
στην έρημο που χύνει δάκρυα μέσα μου
*
Ακούμπησα την αντοχή μου στο περβάζι
τη θάλασσα θωρώντας που ενώνει
και χωρίζει τις στεριές
χωρίζει και ενώνει τους ανθρώπους
είναι το Αιγαίο άπλωμα του πόντου
η μοίρα των λαών ένθεν κακείθεν
*
Γύρισα κι είδα την ψυχή μου σκοτεινιασμένη κάμαρα
Στην πρώτη αναστροφή μου με το χώμα
άκουσα την κραυγή
την ολονύχτια ωδή του τριζονιού
ανέγνωσα την αγωνία της αφής του ήλιου
στο φλόμο και στο μελισσόχορτο
είδα τη γη μου φαλακρή στεριά των στεναγμών
την άφατη οδύνη των νερών
στων ποταμών τα ρείθρα να κυλάει το αίμα στα νερά
τα τρυφερά κορίτσια των αιμάτων
τα μέτωπα στολίζουν των ναών
με νηπενθή λευκά των αναμνήσεων
με θερισμένα στάχια των αδικοχαμένων τις ψυχές
*
Είναι η Τροία που σφαδάζει μέσα μου
κάθε φορά που ο κόσμος χαμηλώνει ως το κενό
τρέμει μες τον καθρέφτη του μυαλού μου
και όπου να ‘ναι το νήμα της ζωής μου θα κοπεί
βλέπω το χέρι του φονιά και το μαχαίρι
του Αστυάνακτα τον ήλιο στον γκρεμό
κρύοι Σιμόεντες περιβρέχουν το κορμί μου
και μύριοι Σκάμανδροι θολώνουν
την άθλια του μυαλού μου ακοή
*
Έστρεψα κι είπα στην ψυχή μου
ποια μοίρα ορίζει τη ζωή μας
ποιος άδικος θεός μας κυβερνά
και αντίκρισα φιλάνθρωπο το χώμα
την αρχή μου
*
Π. Φάληρο, 18 Νοεμβρίου 2018
*
*Διασκευή της σύνθεσης “Εκάβη”, από τη συλλογή ποιημάτων μου
“Νύχτες της βροχής” Στο εξώφυλλο έργο του Γιώργου Βαρλάμου, φιλοτεχνημένο ειδικά για τις “Νύχτες της βροχής”
Εκδόσεις: ΕΡΙΦΥΛΗ/ Αθήνα 1997
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου