'Οτε η Εύα το δειλινόν εν παραδείσω

 
 
 

Αρχαία και σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία / διήγημα
Ελένη Χωρεάνθη
",,,Ότε η Εύα το δειλινόν εν τω Παραδείσω,,,*"
*
"...Όταν η Εύα το δειλινό εκείνο που βγήκε από την κρυψώνα της και τριγυρνούσε στον Παράδεισο ολομόναχη χωρίς να ξέρει πού βρίσκεται και περιπατούσε χαμένη μέσα στην άγνοιά της, ένιωσε πως κάτι γαργαλούσε το αριστερό της το αφτί κι ενώ προσπαθούσε να το απαλλάξει από αυτό που την ενοχλούσε, άκουσε, πρώτη φορά από τότε που βρέθηκε στον Παράδεισο, μια φωνή που της έλεγε:
“Είμαι ο Ανώνυμος Ο που θέλω να σου ανοίξω τα μάτια. Σε παραμυθιάζουν, χαζούλα, σού λένε πως σ’ έφτιασαν από το πλευρό του πλάσματος σαν κι εσένα που το όνομά του είναι Αδάμ, δηλαδή άνθρωπος κι Εσένα σε λένε Εύα, δηλαδή γυναίκα, πλάσμα που έγινες από ένα πλευρό του Αδάμ, που πάει να πει Άνδρας, για να εξαρτάσαι από εκείνον, να είσαι υποτακτική του, ανόητη”.
Η Εύα που ως εκείνη τη στιγμή δεν είχε φωνή, άξαφνα έβγαλε μια κραυγή τρόμου πετώντας στον αέρα λόγια ακατάληπτα:
“Ουάουααα εά οεά βαβάαα…”
“Τώρα βγαίνεις από την άγνοιά σου” της είπε η φωνή, είμαι ο Άγνωστος Ο, αυτό να ξέρεις μέχρι να συναντήσεις τον Αδάμ. Τώρα κόψε αυτό το λουλούδι που είναι μπροστά σου και όταν συναντήσεις τον Αδάμ τότε θα λυθεί η δεμένη γλώσσα σου και θα μιλήσεις όπως ΕΓΩ”, είπε κομπάζοντας ο Άγνωστος Ο.
Και την ίδια στιγμή η Εύα αισθάνθηκε να καθαρίζει το αφτί της, να αραιώνει η ομίχλη που την εμπόδιζε να δει καθαρά, και είδε με τα μάτια της ένα πλάσμα γλιστερό και μακρουλό να χώνεται μέσα στους πυκνούς θάμνους λέγοντας:
“Ανόητη ζεις μέσα στο ψέμα. Κανείς μας δεν ξέρει πώς βρεθήκαμε στον κόσμο. Μόνο το Σύμπαν ξέρει. Κόψε αυτό το κόκκινο άνθος από το δέντρο που είναι μπροστά σου και μόλις συναντήσεις το άλλο πλάσμα, τον Αδάμ, τον Άνδρα, να του το δώσεις και να του πεις: ‘μύρισέ το για να μάθεις ποιος είσαι’…”, είπε τέλος η φωνή κι αμέσως απλώθηκε σιγή.
Η Εύα, έκανε αμέσως όπως της είπε ο Άγνωστος Ο και συνέχισε να περπατάει μέσα στον Παράδεισο, ενώ προσπαθούσε θυμηθεί όσα άκουσε από τον Ο και να αρθρώσει λέξεις καθώς λυνόταν η γλώσσα της και συνταίριαζε τα φωνήεντα με τα σύμφωνα για να δίνει Όνομα στα πράγματα που έβλεπε. Και μόλις βρέθηκε μπροστά στον Άνδρα, τον αναγνώρισε και άρθρωσε την πρώτη της λέξη:
“Αδάμ!” Και την ίδια στιγμή η γλώσσα της λύθηκε εντελώς και συνέχισε να του αραδιάζει όλα όσα της είχε πει ο άγνωστος Ο. “Σε λένε Αδάμ και είσαι ο Άνδρας που σημαίνει Άνθρωπος με κεφαλαίο α και είμαι η Εύα, που σημαίνει γυναίκα, υποτακτική σου, γιατί, είπε πως εμένα μ’ έφτιαξαν από ένα πλευρό δικό σου το οποίο έκοψαν για να φτιάξουν άλλο πλάσμα υποτακτικό σου, δηλαδή λένε πώς εγώ είμαι το… πλευρό που σου λείπει, Άνδρα μου”, του είπε με βεβαιότητα εκείνη.
Τότε μόνο σήκωσε κεφάλι κι άνοιξε τα μάτια του το έτερο πρώτο πλάσμα του Παραδείσου και είδε μπροστά του το άλλο πλάσμα του Παραδείσου και βλέποντας πρώτη του φορά την πανέμορφη Εύα αναφώνησε: “Εύα, Γυναίκα μου!” κι όρμησε να την αγκαλιάσει.
Η Εύα πρόφτασε κι απομακρύνθηκε προσφέροντάς του το κόκκινο άνθος, συνοδεύοντας την προσφορά με τούτα τα λόγια:
“Μύρισέ το για να ανοίξουν τα μάτια σου να μάθεις ποιος είσαι και μέτρησε τα πλευρά σου να δεις αν σου λείπει κανένα. Και τότε θα κάνουμε χωριό εμείς οι δυο”.
Μύρισε ο Αδάμ το κόκκινο άνθος και γέμισε μοσκοβολιά η ψυχή του και τότε είδε την Εύα πανέμορφη κι αστραφτερή μπροστά του και
*
“Μέτρησε τα πλευρά του ο Αδάμ **
και δεν του έλειπε κανένα.
Κι είπε στην Εύα: “Τά κανες σαρδάμ
τα έχω όλα μετρημένα!”
*
“Είμαστε άνθρωποι κι δυο, με βλέπεις τώρα;” του φώναξε η Εύα, αγκάλιασέ με, πάρε φόρα!”
Και ο Αδάμ περιχαρής απάντησε:
“Πού να ‘ξερες πως περιμένω χρόνια!
Εσύ κι εγώ μαζί να ζούμε αιώνια...”
Κι έζησαν, όπως έζησαν, καλά. Και ζουν μαζί στο μύθο τους, ερωτευμένοι πάντοτε, αιώνια.
*
(Ανέκδοτο, μόλις ολοκληρώθηκε κι ανεβαίνει στην οθόνη)
Παλαιό Φάληρο, 20 Νοεμβρίου 2023.
*
**Την εκδοχή την ανακάλυψα σε κάτι “Κρυπτόλεξα” της Π. Δ.

 Π. Φ. 21. 11. 1023

Σχόλια