Μύθος

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Γιώργος Τάμογλου // Ελένη χωρεάνθη

Από σήμερα μας ακούτε από το: http://www.mythosradio.gr

              Χρώματα*

Δος μου λίγο χρόνο να σιαχτώ,

φως μες στο γυαλί να κοιταχτώ,

με ανθούς τη γύμνια μου να ντύσω

και πουλιά στην πέτρα να κεντήσω.

*

Κόκκινο και μαύρο, βιολετί.

Πόσα ακόμα η ζωή μου απαιτεί;

Θέλει τόπο η μνήμη να σταθεί,

στο βυθό της λήθης μη χαθεί.

*

Πιάσε μου το χέρι, κράτησέ με,

να ‘βρω της αγάπης τη γραμμή.

Κι αν το θέλεις, πάλι, μίσησέ με,

βρες μιαν όποια να ‘ναι αφορμή.

*

Ο καιρός περνάει και δεν γυρίζει,

μένουν οι καημοί στην κουπαστή.

Βάνω την ελπίδα μετερίζι,

ξάρτι η αγάπη να πιαστεί.

2000

*

*Από τη συλλογή ποιημάτων μου "Στα περιθώρια της λύπης"

Σχέδιο εξωφύλλου και κοσμήματα Βερίνα Χωρεάνθη

Εκδόσεις: Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος, Αθήνα 2021

Σύνθεση/ερμηνεία Γιώργος Τάμογλου.

Από σήμερα μας ακούτε από το: http://www.mythosradio.gr

*

Σχόλιο: Για το ποίημα αυτό, ο φιλόλογος Γ. Δ. Γ. έγραψε:

“...Κόκκινο, μαύρο και βιολετί’, τα χρώματα του ισόπλευρου τριγώνου της ύπαρξής μας: ήγουν, του έρωτα, του θανάτου και της θλίψης. Η θλίψη ως αναγκαία προϋπόθεση της μνήμης. Και η μνήμη ως ουσίωση του τόπου και του χρόνου.

Αυτό είναι σπουδαίο ποίημα με ρυθμό και τροχαϊκό μέτρο, με στίχους ενδεκασύλλαβους, οξύτονους και παροξύτονους, αλλά πάντως με ποικίλη ομοιοκαταληξία”.

Χρώματα