Οι αδέσποτες κυράδες των Αθηνών

Διήγημα: “Οι αδέσποτες κυράδες των Αθηνών”

Γράφει η Ελένη Χωρεάνθη //

 

 

 

 

Οι αδέσποτες κυράδες των Αθηνών

 

Τις συναντάς σε κάθε γωνιά της Αθήνας, στις κεντρικές λεωφόρους, στα πάρκα, στα στενά δρομάκια, στις πλατείες, αλλά και στα προάστια. Οι ωραίες, οι ανεξάρτητες κυράδες των Αθηνών είναι πανταχού παρούσες. Και πάντα πρόσχαρες και γελαστές για να τραβούν την προσοχή των ανίδεων περαστικών και να ενισχύουν τη ματαιοδοξία και την αδιαμφισβήτητη αλαζονεία τους. Και πάντα έτοιμες να σου δείξουν τα νύχια τους, έτοιμες για καυγά όταν πρόκειται ή είναι υποχρεωμένες να υπερασπιστούν την ανεξαρτησία τους ενάντια σε κάθε επίδοξο σφετεριστή του χώρου τους.

Όταν αναγκάζονται να διεκδικήσουν τα αναφαίρετα δικαιώματά τους στην απολαβή των αγαθών σε μια δημοκρατική, καλώς διοικούμενη πόλη, που τυχαίνει να είναι μία από τις Ευρωπαϊκές κοσμοπολίτικες μεγαλουπόλεις, τότε γίνονται έξαλλες. Ξεχνούν τους καλούς τρόπους και επιτίθενται άγρια σε κάθε εισβολέα και σε όποιον, ανεξαρτήτως φύλου, χρώματος, κοινωνικού επιπέδου και τόπου προέλευσης. Αρκεί να μην τολμήσει κανείς να τα βάλει μαζί τους ή να εισβάλει στα προσωπικά τους δεδομένα. Υπερασπίζονται την ιδιοκτησία, την αξιοπρέπεια και την τιμή τους

Δεν τις ενοχλεί καθόλου που ζουν ανάμεσα σε αυτόχθονες και εισαγόμενους κάθε καρυδιάς καρύδι, κατηγορίας, θρησκεύματος και εθνικότητας. Είναι σφόδρα κατά του ρατσισμού κάθε μορφής. Και γενναιόδωρες όταν πρόκειται να παραχωρήσουν τη θέση τους για… κάτι καλύτερο. Αλλά πανέτοιμες για καυγά. Είναι κυρίες, αλλά ως αδέσποτες και ελεύθερες, είναι επινοητικές και διεκδικητικές, είναι πείσμονες και ανυποχώρητες μέχρις εσχάτων.

Είναι αδέσποτες, ελεύθερες, ατίθασες και ωραίες. Πάντα φρεσκοπλυμένες, με τα γιορτινά τους, αδέσποτες, αλλά Κυρίες με τα όλα τους. Ακαταμάχητες γόησσες. Όταν θέλουν. Και όταν επιθυμούν συναγελάζονται με αδέσποτους κυρίους. Μόνο όταν το επιθυμούν. Και τότε, όχι μόνο συμβιβάζονται και υποχωρούν, αλλά δέχονται με μεγάλη προθυμία να ανταποκριθούν αιτήματά τους, κατόπιν επιλογής βέβαια και σειράς διαβουλεύσεων και διαπραγματεύσεων προκειμένου να καλύψουν φυσικές ανάγκες, υπακούοντας στο…νόμο της διαιώνισης του είδους.

Τότε, ξεχνούν τους καλούς τρόπους, επιλέγουν τον κατάλληλο σύντροφο, αποσύρονται σε ιδιαίτερα υπαίθρια δώματα, απομονώνονται και επιδίδονται σε κάθε είδους ακολασία με χάχανα και ξεφωνητά, κλάματα και μινυρίσματα ηδονικά μέχρι δακρύων από εσπέρας έως πρωίας! Στα πάρκα, κυρίως, γίνονται όργια

Ύστερα η ζωή συνεχίζεται κανονικά. Όχι και τόσο κανονικά. Έχουν μεγάλη αδυναμία στις λιχουδιές. Περισσότερο σε ό, τι έχει λέπια και μυρίζει θάλασσα. Όταν βρεθούν, συνήθως τυχαία συμβαίνει αυτό, μπροστά σε ιχθυοπωλείο με σπαρταριστά ψάρια στον πάγκο, τότε είναι που παίρνουν την πιο καθώς πρέπει πόζα. Αν και θα ήθελαν να πηδήξουν και να τα κάνουν όλα «γυαλιά καρφιά!», να φάει όλος ο πεινασμένος αδέσποτος κόσμος! Αλλά δεν το κάνουν. Μένουν στο «φάτε μάτια ψάρια» και περιμένουν. Υπολογίζουν τον άσχημο αντίκτυπο που θα είχε κάτι τέτοιο στην κοινωνία των αδέσποτων.

Στρογγυλοκάθονται απέναντι σταυροπόδι, λιγουρεύονται λαχταριστές λιχουδιές, ξερογλείφονται, λογαριάζουν με το μάτι πόσο αξίζει κάθε κομμάτι και περιμένουν να στρέψει αλλού την προσοχή του ο ψαράς για να ορμήσουν. Κι όποιος πρόλαβε, τον Κύριο είδε. Και μετά;

Μετά βρίσκουν μια φιλόξενη γωνιά και ξαπλώνουν. Μετά έχει ραχάτι, ύπνο και όνειρα γλυκά για νέες εξορμήσεις, για νέες περιπέτειες. Έτσι είναι οι περιβόητες, οι απίθανες αδέσποτες, οι ανένταχτες ωραίες κυρίες των Αθηνών. Που δεν είναι και τόοοοσο κυρίες…Γιατί στο βάθος είναι…αλανιάρες, ερωτιάρες και πανούργες. Δεν κάνουν εύκολα φιλίες. Είναι καχύποπτες. Όσο τις χαϊδεύεις, ρουθουνίζουν, δήθεν, ανέμελα. Αν όμως, έστω και κατά λάθος, τους πατήσεις την ουρά, σε δάγκωσαν!

Αυτές είναι. Έτσι γουστάρουν, έτσι θέλουν, έτσι τους αρέσει να ζουν: Ανένταχτες, αλανιάρες, ατίθασες, ασυναγώνιστα προκλητικές, ακαταμάχητα ωραίες οι κυράδες, οι… αδέσποτες γάτες των Αθηνών.

Και όποιος τις γουστάρει.

Και σε όποιον αρέσουν!

 

 

 

 

* “Αγορασμένη ζωή”, διήγημα, ένα από τα 42 διηγήματα της ομώνυμης συλλογής διηγημάτων μου. Εκδόσεις είκοσι τέσσερα γράμματα/Γιώργος Δαμιανός, Αθήνα 2020.