Μνήμη αγίας Μαρκέλλας

 

 

Μνήμη Αγίας Μαρκέλλας πολυάθλου Χιοπολίτιδος

Χρόνια πολλά στις εορτάζουσες & στη Χίο

Τα κόκκινα βράχια*

Ιούλιος,η καρδιά κι ο πιο ζεστός μήνας του καλοκαιριού, το λιοπύρι στις μεγάλες δόξες του, ο ήλιος Ηλιάτορας, ανελέητος από πάνω ψήνει κυριολεκτικά τον κόσμο.

Η γης ανάβει, βγάζει πύρινες ανάσες, στραφταλίζουν πάνω από τους γυμνούς, καστανόξανθους λόφους, λαμπυρίζουν κυματοειδώς πάνω από τα κοκκινωπά, λειασμένα βράχια των δαντελωτών ακτών

Χρόνια και χρόνια γλύφοντας τα βράχια το αλμυρό κύμα της ανοιχτής θάλασσας τα έχει μεταβάλει σε καλοδουλεμένα ,

ακανόνιστα γλυπτά, αραδιασμένα στη σειρά για να κρατάνε μετερίζι αντιμέτωπα με τον πανδαμάτορα χρόνο[....]

Όμως τι περίεργο! Τα βράχια σε όλο το μάκρος της ακτής

στην Αγιά Μαρκέλλα με πείσμα αντιστέκονται και διατηρούν το κοκκινωπό σε μερικές μεριές, πιο βαθύ κατακόκκινο, σαν αίμα χρώμα τους. Αλήθεια ή θρύλος σημασία δεν έχει, οι απλοί άνθρωποι πιστεύουν πως είναι αλήθεια. Και τρέχουν κάθε χρόνο, στη Χάρη της Αγιά Μαρκέλλας, στις 22 του Αλωνάρη να προσκυνήσουν στον τόπο του μαρτυρίου της Αγίας, και να μυρωθούν με το αγίασμα που αναβλύζει από την αιμάτινη πηγούλα[....]

Κάθε χρόνο τέτοια μέραστη Χάρη της γίνεται μεγάλο πανηγύρι στο ναό στα Λευκάθια κι ο ντόπιος κόσμος, και του Εξωτερικού

πηγαίνουν στο ναό και στον τόπο του μαρτυρίου της Αγίας

να προσκυνήσουν, να μυρωθούν και να πάρουν μαζί τους

αγίασμα θαυματουργό. Το νερό τ' αγίασμα δεν πίνεται γιατί είναι υφάλμυρο.

Πολλοί που είναι "ταμένοι" περπατούν ξυπόλυτοι πάνω στα καμένα βράχια του μονοπατιού που οδηγεί εκεί περισσότερο από είκοσι λεπτά, μες στο λιοπύρι. Και τι θαύμα! Δεν καίγονται τα πόδια τους και δεν κουράζονται!

Είναι απίστευτο Κι όμως συμβαίνει. Το είδαμε και με τα μάτια μας και το ζήσαμε. Τι τρέλα ήταν εκείνη, Θεέ μου! Πώς δεν πάθαμε ηλίαση. Ούτε κάηκαν τα πόδια μας. Σαν από θαύμα.

Να έκανε η Αγία το θαύμα της; Ξέρω κι εγώ τι να πω. Τι ήταν εκείνο! Το ζήσαμε όλοι. Δεν είμαι θρησκόληπτη, αλλά μερικά πράγματα δεν εξηγούνται με τη λογική. Η πίστη κάνει θαύματα, όχι η πηγή. Η πίστη είναι δύναμη. Ξέρω κι εγώ! Μερικές φορές είσαι ανίκανος να ερμηνεύσεις ορισμένα γεγονότα. Μοιάζουν εξωπραγματικά

Ταμένοι και μη, ξυπόλυτοι με τα παπούτσια στο ένα χέρι κι ένα πήλινο σταμνάκι στο άλλο και μια πετσέτα στο κεφάλι για τον ήλιο προχωρούσαμε αμίλητοι. Ο τόπος κάτω άναβε. Οι ξερολιθιές του μονοπατιού ήταν σκέτη φλόγα. Πύρωνε κι έβλεπες το λιοπύρι να κυματίζει.

Κι όμως περπατούσαμε απτόητοι αψηφώντας το κάμα σαν τους αναστενάρηδες που περπατούν ξυπόλυτοι πάνω

σε αναμμένα κάρβουνα χωρίς να καίγονται.

Πατούσες αμάθητες να πατούν τα χαλίκια που άναβαν λες και πατούσαν σε υγρή αμμουδιά. Προπορεύονταν και ακολουθούσαν κι άλλοι. Μια μεγάλη στρατιά προσκυνητών προχωρούσε αργά,

ρυθμικά σε όλο το μάκρος του μονοπατιού. Μόνο ένας νεαρός ιερέας με την οικογένειά του γύριζαν καταϊδρωμένοι με τα σταμνάκια τους. Ήταν γραφικά αλλοπαρμένοι, αλλά δεν ήταν ξυπόλυτοι. Προφανώς είχαν εκπληρώσει το τάμα τους.

Σε αρκετή απόσταση πριν και μετά την κόκκινη πηγή τα βράχια είναι όντως κοκκινωπά και τα βοτσαλάκια μοιάζουν σαν πολυκαιρισμένοι κόμποι πηγμένο αίμα.

Η πηγούλα, μια σταλιά λακκουβίτσα, ίσαμε λεκανίτσα, αφρόντιστη, περίμενε υπομονετικά τους κάθε λογής επισκέπτες, ευλαβικούς προσκυνητές, περίεργους και κάποιους αμφισβητίες,

φυσικά, με την ίδια ανεκτικότητα, ίσως αδιάφορα.

Λένε πως τα βράχια, τα χαλίκια και η πηγή ματώνουν όταν είναι η Χάρη της οσίας Μαρκέλλας. Ψηλά πάνω από την κόκκινη πηγή και το πρόχειρο προσκυνητάρι, ο μαυριδερός βράχος

καταλήγει σε μια περίεργη προεξοχή. Από μακριά δίνει την εντύπωση εικονίσματος.

Ποιος ξέρει ποιος καλλιτέχνης δούλεψε αιώνες γι' αυτό το έργο! Να ήταν το χέρι του Αόρατου ή ο ανελέητος ήλιος και οι θυελλώδεις άνεμοι να σμίλεψαν έτσι τη μαυριδερή πέτρα; Ποιος μπορεί να ξέρει! Η φύση έχει τη δική της λογική για τα έργα των χεριών της.

Είναι, δεν είναι αληθινές αυτές οι διηγήσεις; Κανείς δεν μπορεί να το αποδείξει ή να το αμφισβητήσει. Και προπαντός όσοι περπάτησαν ξυπόλυτοι πάνω στα πυρωμένα βράχια του μονοπατιού και δεν κάηκαν οι πατούσες τους. Και δεν έπαθαν ηλίαση.

Η πίστη είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του καθενός.

* Απόσπασμα από το μυθιστόρημά μου: 'Αρωμα μαστίχας"

Εκδόσεις: Άγκυρα, Αθήνα 2009,....,2011..

Αριστερά: Η Αγία Μαρκέλλα η πολύαθλος και ένδοξος παρθενομάρτυς.. Δεξιά, πάνω, το μυθιστόρημμου "Άρωμμα μαστίχας, δεξιά κάτω ο ομώνυμος Ναός, το Μοναστήρι.