Σάββατο, 27 Μαΐου, 2023
Επισκεφθήκαμε με τους φίλους συναδέλφους μας Ανδρέα και Λεμονιά Παχουνδάκη
τον ιερό χώρο της Ελευσίνας
με έναν ήλιο "ηλιάτορα" να καταυγάζει
των μαρμάρων τις πτυχώσεις.
έκανε τα μάρμαρα να λάμπουν. Θυμήθηκα ένα ποίημα που είχα γράψει για το ελληνικό φως πριν πολλά χρόνια. Το παραθέτω:
*
Ωραίο φως ελληνικό
*
Ωραίο φως ελληνικό
καταλαγιλαζει στις μασχάλες των μαρμάρων
λυχνάρι στην ακροβασία της μνήμης
στην εναγώνια πορεία της ημέρας
στη φαλακρή στεριά τω ν στεναγμών
και των αιμάτων
στα ρείθρα των νερών
εκεί που ακουμπά των ποταμών η οδύνη
*
Ωρασίο φως ελληνικό
βλαστάρι του ελληνικού μου λόγου
του έναρθρού μου λογισμού καημός
αργοσταλάζει στων αιώνων τις πτυχώσεις
σάρκα απ’ τη σάρκα μου αλμυρή
οστούν εκ των οστέων μου ιερό
φως εκ φωτός μου αιχμηρού
στην αναθρώσκουσα ιαχή του “Διευχών”
*
Άναρχο φως ελληνικό
στου νου την αδαπάνητη πατρίδα
στην πρώτη επαφή μας με το χώμα
- αρχή και ποίηση του μυστηρίου -
σταλάζοντας στις υδρορρόες των αιώνων
τον όρθρο καταυγάζει των ελπίδων
πάνω στα πληγωμένα μέλη των μαρμάρων
*
(Αθήνα 1997)
*
Στη φωτο: Ελένη Λεμονιά Βερίνα Μάριον
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου