“...Ω, γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατό μου τέκνον,πού έδυ σου το κάλλος…;”
Ελένη Χωρεάνθη
Μεγάλη Παρασκευή
Μεγάλη εβδομάδα των παθών
πενθούσα και θλιμμένη σιωπηλή περιδιαβαίνει
τους ανόσιους καιρούς
την ερημία σπουδάζουσα
στη μοναξιά των λυπημένων δέντρων
*
Ευωδιά πένθιμο σούρουπο η γειτονιά
στη μακρινή μου ενθύμηση
και τα παιδιά πηγαινοέρχονται στον ύπνο μου
στις δημοσιές του κόσμου τριγυρνώντας
κρίνα και γιασεμιά λεμονανθούς
τριανταφυλλένια όνειρα συλλέγοντας
γεμίζουνε τις εκκλησιές
για τους εσπερινούς Επιταφίους
*
Μοσχοβολάει ερημικό το μυρωμένο δώμα του ναού
“ο Απρίλης με τον έρωτα χορεύουν και γελούνε”
στου κόσμου την ανηφοριά
Μύρα σταλάζει η νυχτιά των στεναγμών με τη νοτιά
ριγούν τα φύλλα της καρδιάς
- τέλειο τέχνασμα ηδονής μες τον καθρέφτη της σιγής -
*
Ανθίζει δεντρολίβανο
λεβάντα και βασιλικός στα παραθύρια
σαπούνι πράσινο ευωδιά το άσπρο μου πουκάμισο
ξυπνούν στη νυχτωμένη μνήμη τα παλιά
τα παιδικά μου χρόνια τ’ αλησμόνητα
τα θρυλικά εγκώμια
“Άξιος εστίνως ο Θεός
...ο ζώης εντάφως …
αι γέννεαι αι πάσε...”
σείονταν του ναού το καταπέτασμα
Τώρα σιωπή
*
Όχι δεν στάζει πουθενά
και τα θεμέλια είναι γερά στο ριζικό μου
όλος ο κόσμος μια πληγή
αιμορροεί όπως πηγή στα σωθικά μου
βόσκει την όρασή μου το σκοτάδι
ακούω μονάχα τη σιγή που βηματίζει
στο λιθόστρωτο
Πένθιμο εμβατήριο ηχεί
*
Ο άνεμος ζαρώνει και γλιστράει
στο λιόγερμα του μυρωμένου Απρίλη
και το μικρό μου όνειρο
στην άσφαλτο βουλιάζει του αισθήματος
σχίζοντας το φλεγόμενο περίβλημα
ως εκμαγείο της σάρκας
*
“Λάβετε φάγετε τούτο εστί το σώμα μου
Πίετε εξ αυτού πάντες τούτο γαρ εστί το αίμα μου”
*
Η έμφυτή μου αθωότητα περιπολεί τις αναμνήσεις
ως εξουσία του έρωτα πάνω στο θάνατο
Μικρό απόδειπνο η προσευχή του Εσπερινού
Αλύτρωτη Παρασκευή Μεγάλη η ζωή μας όλη
*
Παλαιό Φάληρο, 10 Απριλίου 2020
*
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου