Σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία/ποίηση
Ελένη Χωρεάνθη
Η Ναυσικά *
Από τη μια ως με την άλλη αναμονή
ξεριζωθήκαν μέσα μου οι μνήμες
φλεγόμενοι καημοί τα οράματά μου
όρθριζαν στον εξώστη της ημέρας
*
Χρόνια και χρόνια πέρασαν προσμένοντας
γυμνή τα καλοκαίρια στ’ ακρογιάλι
ίσαμε που χαμήλωνε το σούρουπο κι έπεφτε
στις στεριές η σιωπή
Άκουγα ρυθμικό το βήμα του
- γοργό ανατρίχιασμα στο δέρμα -
κι έβλεπα μέσα μου τη θάλασσα
την έφηβή μου ώρα να μου γνέφει
και το κορμί μου να μεστώνει άγριο ρόδι
*
Αλαργινός κι ανείδωτος
αστερομέτωπος ερχόσουν ο αναμενόμενος
κρυφός στάλαζε ο έρωτάς μου στα χαλίκια
στραφτάλιζαν στον ήλιο του απογεύματος
*
Οσφραίνομαι γυμνή την παρουσία του στη γη μου
ακούω την ανάσα του - θρόισμα φύλλων -
στην καρδιά μου
σκιρτάει σαν βρέφος το κορμί μου
γροικώ τα σύμπαντα τα χέρια του
να τρυφεραίνουν την αφή μου
Εμπρός μου αναπαύεται γυμνός
ωραίος
μυστικός ο έρωτάς μου μες στα φύλλα
*
Φίλες μου
τα χλωρά κυπαρισσόμηλα φυλάξτε
να ευωδιάζει ο κόρφος κάθε μιας
ο ξένος να χαράξει τ’ όνομά του στ' απόμερα λιμάνι
να ριζώσει
κι όπως πλαταίνει το στερέωμα
μ’ άπειρα μάτια θα ρουφήξω εγώ τη θάλασσα
σε μια σταγόνα φως να κρεμαστώ
*
Φέρτε φορέματα κι αρώματα
χαροποιά τα μάτια και τα χέρια
να ντύσουμε του ξένου μου τη γύμνια
κι αφήστε με ν’ αγγίξω εγώ τον ξένο
και μαλακά να τον καλωσορίσω
*
Η νύχτα έρχεται γελούμενη
της νιότης μου ευωδιάζει το κλαδί
κι ο έρωτας
μια μουσική αρθρώνει μες στα σπλάχνα μου
*
Ένιωσα μέσα μου το χελιδόνι της αγάπης
είδα της μοίρας την αλαφιασμένη όψη
κι ακούμπησα την ενοχή μου στο περβάζι
τον έρωτα θωρώντας ν’ αλαργεύει μυστικός
όπως είχε έρθει
ανήξερος για το που ένιωθα κι ανυποψίαστος
ανέκφραστος
και με γεμάτα βήματα
δρασκέλισε του γλυκασμού μου το κατώφλι
Μες στα μεγάλα θαλασσιά του μάτια
έρρεε ο πόθος μου περίλυπος
*
Μ’ άφησε μ’ ένα «χαίρε» τρυφερό
σάλπαρε νύχτιος
μυστικός
σαν μια ανάμνηση διαβατική
στης αγωνίας μου το βράδυ
χαράζοντας της μέρας το βαθύ χαμόγελο
στο πρόσωπο της νύχτας
*
Φίλες μου
αύριο την αυγή όλα θα είναι όπως πριν
μέσα στα φύλλα θα λουφάζει το σκουλήκι
ο ξένος θ’ αρμενίζει σ’ άλλα μάτια
σ’ άλλα λιμάνια θα πλευρίζει το καράβι
κι εμείς την έγνοια του έρωτά μας
θα λευκαίνουμε παντοτινά
στου ποταμού τα ρείθρα στ’ ακρογιάλι
*
Σιγήστε φίλες μου
Αφήστε με να προβοδίσω εγώ τον ξένο
Θα βγω να
πω μια "Καλημέρα" στους ανθρώπους
*
Πρώτη γραφή 31-10- 82 / Αναδόμηση, 13-10-2018
*
*Διασκευή της ομώνυμης ποιητικής σύνθεσης: "Ναυσικά"
από τη συλλογή: "Οι εποχές της Εύας",
Κόσμημα στο εξώφυλλο και προμετωπίδα είναι του Τάκη Σιδέρη.
Ωρίων, Αθήνα 1985.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου