Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης *
Ελένη Χωρεάνθη
Εισάκουσόν μου Κύριε
Οι ώρες του μεσημεριού
λυγίζουν στην απροσδιόριστη ανατομία του διλήμματος
ακροβατεί στο πλέγμα της αράχνης
πίσω από τα κελιά των ευσεβών ιερομονάχων
και τα ησυχαστήρια των δικαίων
ψωμίζοντας με προσευχές
των όψιμων αμφιβολιών την άκαρπη ισορροπία
θραύοντας τον ιστό της αγρυπνίας
“… Κατευθυνθήτω η προσευχή μου
ως θυμίαμα ενώπιόν σου…”
*
Τα δάκτυλα της σιωπής
περνούν του ζόφου τις στιγμές
τα κορεσμένα κομποσκοίνια της ποινής μετρώντας
ξορκίζουν τον καιρό της απιστίας λάμνοντας
στα τυφλά στην ερημιά
των τζιτζικιών το μεταμεσονύχτιο λάλημα
ακολουθώντας
όταν η κάψα του καλοκαιριού
ανάβει τις πηγές του σώματος
στης σκοτεινιάς το “άφωτο “αντιφέγγισμα
Σ' ένα κενό της μνήμης
ρέει ο κρουνός του αίματος
κι ένα κλαδί πορτοκαλιάς ανθεί
στου πληγωμένου έαρος τον όρθρο
“... Έπαρσις των χειρών μου
θυσία εσπερινή...”
*
Ο άγιος Ραφαήλ ο ιαματικός
κόβει τον άβολο / οβολό καιρό στα δυο
μ' ένα του κίνημα
ακινητοποιεί μεσοστρατίς
της διαφυγής το ανόσιο δίλημμα
για το κερί της ευλαβείας που δεν ανάψαμε
Πάνε από τότε τόσα χρόνια μήνες
μέρες
ώρες φθονερές
κι εσύ στα μάρμαρα καθεύδεις φθινοπωρινός
“...Εισάκουσόν μου, Κύριε…”
Παλαιό Φάληρο, 7-5-1997
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου