Το απόβραδο της σιγουριάς

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία/ποίηση

 

Ελένη Χωρεάνθη

 

  Το απόβραδο της σιγουριάς *

 

 

                     *

"...Όταν συναντηθήκαμε

ψιχάλιζε μια νοτισμένη σιωπή σαν μουσική

αναταράζοντας τη σκόνη απ' τα ροδόφυλλα

Είχαν ανθίσει από νωρίς τα πεύκα

κι οι μολόχες στη Συγγρού

κι είχε βλαστήσει ξαφνικά το χώμα

το απόβραδο της σιγουριάς

*

Φορούσε το τριανταφυλλί της άρωμα στο δέρμα

σάλευε στους βοστρύχους της το απόβροχο

και συντελούνταν η ανθοφορία του σώματος

μες στον καθρέφτη της σιγής

με μια διαβολεμένη αναρρίχηση στη μνήμη

*

Μοσχοβολούσαν δεντρολίβανο το σούρουπο

τα μέλη των εσπερινών δεήσεων

δακρύζανε από τον καημό τα κρίνα

κι είχαν τα κυπαρίσσια μια στοργή γι' αυτό το χώμα

- Πρέπει να στοχαστούμε τη φυγή

θα τον αντέξουμε το χωρισμό

σαν ένα κόμπο λύπης στου λογισμού την αναβάπτιση

-Πρέπει στο φως τον κόσμο μου να ξεδιαλύνω

ο έρωτας κόβει το θάνατο στα δυο

- Εμπρός

ας συναπαντηθούμε σ' ένα τελευταίο δείπνο

"Τούτο εστί το σώμα μου" το ερωτικό

*

Ήταν η άνοιξη που πυρπολούσε τις αισθήσεις

κι οι ώρες του ερωδιού χρησμοδοτούσανε την αντοχή

στις απαρχές του μέλλοντος

δεν ξέρω

Κανένας δεν κατάλαβε πως τόσο πάθος ήτανε βροχή

κανένας μας δεν πόθησε λιγότερο

κανένας μας δεν είδε το νεκρό που φέρναμε

τον έρωτά μας

το κυπαρίσσι που φυτέψαμε στη μνήμη

- άρνηση της συμβατικότητας

δεν ξέρω -

Όλα τα μέλη ήταν φωτιά

όλα τα μάτια

όλα τα χείλη

όλα τα χέρια ήταν εκεί

ένα λαγούμι κι η ψυχή μες στον καθρέφτη

μια επικήδεια τελετή της ωραιότητας

Όλος ο κόσμος ένα πράγμα στρογγυλό

κυλούσε με τα λόγια τ' ανεπίστρεπτα

μες στη χοάνη της υποταγής

*

Έτσι που μας ρημάζει ο καιρός

σωρεύονται τα δειλινά των θρήνων

στο φυλλορρόημα των ωρών του ερωδιού

η σιωπή τεντώνει την ημέρα

πάνω από τη μοίρα των ανθρώπων

κι ο θάνατος καβαλικεύει τους ανέμους

*

Μέτρησα τη ζωή μου με το θάνατο

κι ο έρωτας ανθίζει στην καρδιά μου

- Δοσμένο ή δανεικό δεν το κατέχω

κι όμως μου γνέφει αυτό το φως -

*

Στρογγυλεμένο δειλινό στη θύμηση ο ήχος του Εσπερινού

είναι φορές που βλεφαρίζει στο παράθυρο

όταν η άνοιξη λοξοδρομεί προς τον εξώστη..."

*

*Απόσπασμα από την ποιητική μου σύνθεση:

"ΟΙ ώρες του ερωδιού"

Στο εξώφυλλο έργο του ζωγράφου Τάκη Σιδέρη,

ειδικά φιλοτεχνημένο για τις "Ώρες του ερωδιού"

Εκδόσεις: ΠΛΕΘΡΟΝ * Αθήνα 1993