Τρία ποιήματα της Ελένης Χωρεάνθη
Γράφει η Ελένη Χωρεάνθη //
Κάθε πρωί ξημερώνει “ακόμα μια όμορφη μέρα”
“…Ώρα γλυκιά /λάμπει η στεριά/Μες από σύννεφα δειλά χαμογελά/φως ιλαρό/Φως καθαρό/ντύνει της πλάσης την οδύνη ροδαλά//Χαίρου, ψυχή/κάνε ευχή/ευλαβικά μοναχικά γονατιστή /μια προσευχή/σαν ιαχή/ -απαντοχή – η έρμη γη να φωτιστεί…”
*
*
Η νύχτα σκεπάζει αγάλια τον κόσμο
χάνεται η μέρα.
Σκάει ένα αστράκι, μύρισε δυόσμο
νύχτωσε ως πέρα.
*
Σκοτάδι καλύπτει την πλάση απόψε
μόνο δυο τ’ αστέρια
φέγγουν απρόσμενα. Πρόφτασε κόψε
τη νύχτα κι αιθέρια
*
γαλήνη στον ύπνο τον κόσμο ας σμίξει.
Θηλάζοντα βρέφη
στη ζωή οι ελπίδες μας έχουνε δείξει
το φως πως μας γνέφει.
*
Αθήνα, 1982
***
Ακόμα μια όμορφη μέρα
*
«…Ο λόγος μου / η σιωπή μου
το μαχαίρι μου…»
Ξόδεψα καιρό
και κόπο να μοιράζω το ψωμί μου
– την ψυχή μου – στα πουλιά
Την έσχατη στιγμή
γύρισα κι είδα τη ζωή μου στο κενό
καιρούς και χρόνους χίλιους εκατόν επτά
*
Βυθίστηκα στα βάθη του εαυτού μου
και πήρε να ξεκαθαρίζει ο καιρός
το φως να ξεπετιέται από τα σπλάχνα μου
ουράνιο τόξο υπεράνω του παντός
που ενοικεί εντός μου
ασπίδα εφτάδιπλη φωτός να με καλύπτει
*
Γύρισα κι είπα στην ψυχή μου
ορθώσου ενάντια στον άνεμο της συμφοράς
υψώσου πάνω από τη σήψη
των φθαρτών πραγμάτων
βγες από το σκληρό τοπίο της ερημιάς
στα γόνατα της πέτρας που καθίζει
Κοίτα τον ήλιο πώς ανέτειλε
μες απ’ του πρωινού την καταχνιά
η ζωή με το καινούριο πρόσωπο της μέρας
στέλλει στον κόσμο το χαμόγελό της
*
Την έσχατη στιγμή είδα τον κόσμο
ν’ ανατέλλει απ’ την ψυχή μου
Οι καιροί αλλάζουν
τα σήμαντρα εκείθε αλαλάζουν
κάθε μέρα ο θεός χαρίζει στον κόσμο του
ακόμα μια όμορφη μέρα
η γη απλώνει το πουκάμισό της στον ήλιο
η ζωή ξεδιπλώνει τα φτερά της
ταξιδεύει τον κόσμο στον αείρροο χρόνo
βρέφος η αγάπη
αναγεννιέται στα σπλάχνα μου
Τι όμορφη που είναι η ζωή
ακόμα μια όμορφη μέρα
*
20. 12. 2022
***
Αστροθεσίες
*
Ήθελα να ‘μουν ουρανός,
να ‘χα τους γαλαξίες
να φτιάχνεις νεφελώματα
με τις αστροθεσίες.
*
Να ‘ταν ο ουρανός γυαλί
κι η θάλασσα καθρέφτης
κι όταν γλιστράς στον ουρανό
στη θάλασσα να πέφτεις!
*
31. 7. / 13. 8. 2022
***
* Από την ανέκδοτη συλλογή “Στίχοι παντός καιρού”
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου