Τη νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου: Η προέλαση των τεράτων.

Διήγημα: “Τη νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου”

Της Ελένης Χωρεάνθη //

 

 

 

 

Τη νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου*

Η προέλαση των τεράτων

 

Όλα συνέβησαν τη φοβερή νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου, λες κι έβαλε το χεράκι του ο άγιος ή κάποιος διάβολος έχωσε το ποδαράκι του, μάλλον ο δεύτερος θα έχωσε και τα δυο του ποδαράκια στην προσπάθεια των ΜΜΕ να δημιουργήσουν συνθήκες πανικού στον κόσμο και φρένιασαν οι δημοσιογράφοι ποιος θα συμβάλει περισσότερο με τα εξογκωμένα Ειδησεογραφικά τους Δελτία. Ένας μάλιστα που δεν τον ήξερε ούτε η μάνα του διατυμπάνιζε: “Συντονιστείτε στους δέκτες σας! Έρχονται οσονούπω! Έχομε προέλαση κερασφόρων τεράτων!” Χωρίς ωστόσο να διευκρινίζει περί τίνων τεράτων επρόκειτο.

Ήταν εντελώς αδύνατο να φανταστεί κανείς, σύμφωνα με τις επικρατούσες συνθήκες εκείνη την ώρα, ότι θα είχαμε προέλαση τεράτων, υποβοηθούμενη μάλιστα από έναν τρομερό και αδυσώπητο, φονικό άνεμο Θρακιά που εισέβαλε με τη συνοδεία τυμπάνων, χορών και οργάνων στην αίθουσα των διαπραγματεύσεων, δίκην καντάτας σπάζοντας αδιακρίτως πόρτες, παράθυρα, παρά τη μεγάλη δυσκαμψία που συνάντησε. Και έφερε τα άνω κάτω.

Ήταν μια σημαδιακή νύχτα. Μόνο στα όνειρα και στα παραμύθια είναι δυνατόν να συμβούν τα όσα διαδραματίστηκαν σε χρόνο μηδέν. Αλλά και στα αστυνομικά μυθιστορήματα όπου κάποιες έννοιες και συμπεριφορές, όπως εγκάρδιος, μητρότητα ή δεν υπάρχουν καθόλου ή κι αν βρίσκονται στο λεξικό δεν έχουν καμιά ισχύ και δεν παίζουν σχεδόν κανέναν απολύτως ρόλο. Αν πεις πως μιλάς και για πατρότητα, είναι ιερογλυφικά για τους ενοίκους. Είναι τόσο σκληροί και αδιάφοροι οι βασικοί ήρωες και πρωταγωνιστές των δρώμενων στις σχέσεις τους  με το περιβάλλον, είναι τόση η ασχετοσύνη που επικρατεί ώστε και μια στιγμή να πεις πως συμβιώνεις μαζί τους γίνεται χαμός από τις αντιδράσεις και αντεγκλήσεις, πόλεμος για την επικράτηση του ισχυρότερου.

Οι ένοικοι, ωστόσο, του χώρου όπου θα ελάμβανε χώρα η προέλαση των τεράτων, σύμφωνα με τις εξαγγελίες των αρμοδίων αρχών, περίμεναν να συμβεί ένα πολύ ευχάριστο γεγονός: Επρόκειτο για μονοτοκία, τη  γέννηση ενός μόνο πλάσματος με υπερφυσικά χαρακτηριστικά. Υπήρχε σαφής, προκαθορισμένη διάγνωση  εκ μέρους των ειδικών περί αυτού και επιβεβαιώθηκε από την ίδια την ανατροπή που δημιουργήθηκε απρόσμενα με την προέλαση των τεράτων. Πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί η βίαιη εισβολή τους στο άδυτο των μυστηρίων που δημιούργησε ξαφνικά τέτοια περιπλοκή και σύγχυση;

Αναστατώθηκε το σύμπαν, τη στιγμή ακριβώς που έκανε την εμφάνισή του ένα άχαρο και άγνωστο, παράξενο, τερατώδες πλάσμα αντί του εναγωνίως αναμενόμενου, κραδαίνον το όνομά του Λαμαρτίνος, χαραγμένο σε διαφάνεια, εν είδει, περιστεράς υπεράνω του Ιορδάνου ποταμού δημιουργώντας φόβο, αναταραχή, τρόμο, αλαλαγμό φωνών και γενική ρήξη των πάντων.

Ωστόσο, εκείνο που δημιούργησε πανικό, ήταν τα ουρλιαχτά του νεογέννητου:

«Εκάς οι βέβηλοι, εκάς! Με την καντάτα και τις φωνές σας, ανάγωγοι, άξεστοι και αγροίκοι καουμπόηδες με τα γελάδια και τ’ άλογά σας μεταβάλατε το οικόπεδό μου σε πεδίο μάχης! Αυτή δεν είναι η νύχτα των θαυμάτων. Με την προέλαση των τεράτων, είναι η φονική η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου!  Εκάς, εκάς, μακριά οι βέβηλοι!», φώναζε με όλη του τη δύναμη.

Πετάχτηκε έντρομος ο Λαμαρτίνος από τον ύπνο, λουσμένος στον ιδρώτα κι έκλεισε βιαστικά το παράθυρο, που είχε ανοίξει διάπλατα ένας ξαφνικός βορειοανατολικός άνεμος.

«Εκάς οι βέβηλοι», επανέλαβε ξέψυχα ο δυστυχής. «Τι όνειρο κι αυτό, Θεέ και Κύριέ μου!», μουρμούρισε. «Τι να θέλει να μου πει, άραγε; Η, μήπως κοιμόμουνα με βαρύ στομάχι; “Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου. Αν μ’ άκουσε κανένας περαστικός, θα με πέρασε για τρελό. Κοιμόμουν με ανοιχτό παράθυρο”, είπε και έριξε δυο φάσκελα στον εαυτό του.

Και πηγαίνοντας στην κουζίνα κατέβασε μονορούφι ένα ποτήρι νερό από τη βρύση με μια πρέσα μαγειρικής σόδας. Έκανε μερικές βόλτες στον εξώστη, πήρε πίσω η αχωνεψιά, η προέλαση των τεράτων πήγε από κει που ήρθε κι ο Λαμαρτίνος, – πού το βρήκε αυτό το όνομα ο ανάδοχος και του το φόρτωσε! – ήρεμος πια, χώθηκε ασφαλής κάτω από το ελαφρό πάπλωμα να συνεχίσει τον ωραίο ύπνο του.

 

 

*Ανέκδοτο, από τα κείμενα του συρταριού. Το κείμενο αυτό γράφτηκε πάνω σε ορισμένες 10  λέξεις / κλειδιά, σε καθορισμένο χρόνο μιας ώρας μπροστά σε κοινό, χωρίς περιορισμένο αριθμό λέξεων και είδος κειμένου. Ιδού οι 10 λέξεις:

    [Μονοτοκία, πατρότητα, Θρακιάς, προέλαση, εγκάρδιος, δύσκαμπτος, καντάτα, Λαμαρτίνος, Καουμπόης, Βαρθολομαίου].

Οι λέξεις έχουν ληφθεί τυχαία από λεξικό, χωρίς καμιά σχέση μεταξύ τους. Πρόκειται για “Άσκηση ύφους”.

 

Παλαιό Φάληρο, Προπαραμονή Πρωτοχρονιάς 2021

 

 

Σχόλια