Χριστούγεννα με "Κυρ Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη
Ελένη Χωρεάνθη
"Υπό του Κυρ Αλέξανδρου τη σκέπη
Mια ομορφιά ζωγραφιστή
στο πέτο του βουνού καρφιτσωμένη πόλη
όμορφα σιωπηλά κι ασβεστωμένα
σαν των ανθρώπων τη ζωή
*
Χαμηλοτάβανο του Κυρ Αλέξανδρου τ’ αρχοντικό
τρεις καμαρούλες και μια στια
τα φτωχικά κατάλοιπα
τα λιγοστά υπάρχοντά του
σύνεργα της γραφής
τα χρόνια του τα παιδικά και τα εφηβικά
τα μυστικά κρυφοκοιτάγματα
οι ανεκπλήρωτοι έρωτες
τ’ απωθημένα του μες τα χαρτιά καταγραμμένα
Η περασμένη του ζωή
τόσοι καημοί και παιδεμοί
του κόσμου όλου τα βάσανα
μόχθος πολύς και πάθη στοιβαγμένα
μες στα βιβλία του και στα χαρτιά
σ’ έναν κοιτώνα άναρχο
*
Συνδαιτυμόνες οι αθέατοι κι ανείδωτοι νεκροί
πλούσιοι και φτωχοί και παρακατιανοί
πένητες και μοιχοί και κολασμένοι
οι φόνισσες κι οι σαρακοστιανοί του έρωτα
και του θανάτου οι εκλεκτοί
κι οι ταπεινοί βαρδιάνοι
αντάμα ευλαβείς κι ανευλαβείς
ψυχές αμαρτωλές και αναμάρτητες
μορφές αέρινες και σκιές βλογιοκομμένες
φιγούρες αδειανές κι αραχνιασμένες και ρικνές
μαραγκιασμένες οι ψυχές των τεθνεώτων
ολόγυρα στη στια παραταγμένες
βραπενθούσες οι ψυχές των τελειωμένων
δικαιωμένων κι αδικαίωτων
λειτουργημένοι κι αλειτούργητοι
οι απ’ αιώνος τεθνεώτες χωριανοί
φίλοι πιστοί του γκαρδιακοί και συγγενείς
μεταλαμβάνουν σιωπηλοί σώμα και αίμα του Χριστού
των μυστηρίων των αχράντων μέτοχοι
μεράδι από τον άρτο και τον οίνο των θνητών
*
Κι ο Κυρ Αλέξανδρος με το ραβδί
ιστάμενος ευθυτενής
καταμεσής του πλήθους των αδημονούντων
κανοναρχεί και ηγεμονεύει κι ευλογεί
προΐσταται απάντων ορατών και αοράτων
καταληπτών και ακατάληπτων θαυμάτων
οριοθετεί της κάθε μιας ψυχής τον εαυτό της
*
Και ήχοι και φωνές πολλών υδάτων φωνηέντων
και μινυρίσματα πουλιών χειμαζομένων
ρυθμοί στο εύρος του πελάγου
η αύρα του
η μυστική περπατησιά
«ολόγυρα στη λίμνη» η σκιά του
πάνω στα πράγματα η αφή
Το άνθος του γιαλού
Το μοιρολόι της φώκιας
Η Μοσχούλα του
η φόνισσα η φριχτή Φραγκογιαννού
με σαλεμένο τον τρισάθλιο
φονικό της νου
έλεε στο κύμα μέριασε
κι έψαχνε θαλασσοσπηλιά
βράχο από κάτω να κρυφτεί
να σκάψει λάκκο
μέσα να πέσει να θαφτεί
να λυτρωθεί ν’ αγιάσει
*
Και προς το μέσο της νυκτός,
ο παπά Διαμαντής με τον Σταυρό μπροστά
ξορκίζοντας τελώνια και δαιμόνια
και πίσω ο κυρ Αλέξανδρος με το κερί
και με το θυμιατό
σέρνουν τα έθνη των ψυχών
για τον «Χριστό στο κάστρο»
κι ως τα χαράματα και την αυγή
ένα συν τρία δευτερόλεπτα στην έκσταση
στην άλλη διάσταση:
…εν τω σπηλαίω έρχεται αποτεκείν απορρήτως…!
Δόξα εν υψίστοις …και επί γης ειρήνη…
…..Η Παρθένος σήμερον εν τω σπηλαίω έρχεται…
…τον Υπερούσιον τίκτει
Και η γη το σπήλαιον…
στόματα αέρινων ψυχών και τεθνεώτων ψάλλουν
συλλειτουργούντων των αγγέλων κι αρχαγγέλων
*
Π. Φάληρο, 9 Μαρτίου 2015 Δείτε λιγότερα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου