Ο θρήνος της Εκάβης

 

Σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία/ποίηση
Ελένη Χωρεάνθη

        Ο θρήνος της Εκάβης *        
"...Απόψε
δεν ανάβει ούτε ένα αστέρι
στην άκρατη του σύμπαντός μου ερημιά
και στην ανέμη του μυαλού μου
όλα γυρίζουν
Η περασμένη μου ολάακερη ζωή
- χρυσάφι στων ονείρων τις πηγές -
σ’ ένα λευκό κλινάρι διπλωμένη
την ύστατη προσμένει προσταγή
                      *
Τι έπραξα
τι έδωσα
τι από τη ζωή μου πήρα
τι έχασα και τι μου απομένει
την ύστατη του βίου μου στιγμή
σοδιά θανάτου οι σάρκες μου
από τη σάρκα μου ανθισμένες
η προκοπή μου κι η τιμή
ένα λαγήνι υπομονή
μια κούπα στάχτη η ζωή
                  *
Γέννησα
πόνεσα κι ανάθρεψα
για τους πολέμους των αιώνων το έχω πράξει
Δεν έχω τίποτα να δώσω ή να κρατήσω
ουρλιάζει ο άνεμος κι η φρίκη του πολέμου
θερίζει των αιώνων μου το θρήνο
καθώς της μέρας σώνεται η ανάσα
και πέφτουνε σε συλλογή οι τάφοι
                  *
Δόξα στο φως
στα κρίνα του αγρού
στο αίμα
στην αιωνιότητα του σπόρου
στην έρημο που ανθίζει δάκρυα μέσα μου.
"Από την ομώνυμη σύνθεση/διασκευή σε μορφή ποιήματος.
Ελένη Χωρεάνθη: "Νύχτες της βροχής", Εριφύλη, Αθήνα 1997
Φωτο: Αθήνα, 1998, καλοκαίρι: Με τον καλό φίλο εκδότη, τον αείμνηστο Χρήστο Δάρρα, σε έκθεση βιβλίου στην οδό Διονυσίου Αρεοπαγείτου. Σε κάποιο ράφι είναι και η ποιητική μου συλλογή "Νύχτες της βροχής" , καλλιτεχνική έκδοση με επιμέλεια Χρήστου Δάρρα.