Ελένη Χωρεάνθη

Μνήμη Σπύρου Τσικριτέα

-όχι και τόσο δα παλιά όσο η γέρικη μουριά -
τα πονεμένα και σκληρά
εμείς τα δυο ανήλικα παιδιά
- δεν είχαμε κι άλλη δουλειά -
κάτω από τη θαλερή μας τη μουριά
που ζει ακόμα
κι επιμένει να βλασταίνει και ν' ανθεί
ξοδεύαμε τη μέρα μας απ' την αυγή
κι ώσπου να δύσει ο ήλιος
Βλέπαμε από κει ψηλά όλο τον κόσμο χαμηλά
απέραντο και ανοιχτό
πανέμορφο κι ως πέρα μακριά
ίσα μ’ εκεί που έφτανε το βλέμμα
κι ας ήταν χρόνια δίσεκτα και χρόνια μισερά
*
Χτίζαμε τότε πολιτείες και πανέμορφα χωριά
με πετραδάκια μες τα χώματα
πλάι στο ρυάκι
στη ρίζα και στον ίσκιο της κρανιάς
κάστρα υψώναμε και πύργους με το Σπύρο
χτίζαμε έναν κόσμο ολοστρόγγυλο
περιχαρακωμένο
*
Και κείθε στο χωράφι το ανοιχτό
έπειτα ζέψαμε δυο γάτες μας καματερές
βαρβάτες ζωηρές
ατίθασες και πονηρές
να οργώσουμε τη χέρσα γη
Αυτές οι αφιλότιμες - τεμπέλες κι απειθάρχητες -
δεν δέχτηκαν στον τράχηλο ζυγό
Κι έγινε τότε ένας πόλεμος τόσο πολύ μεγάλος
με δυο βαρβάτες γάτες
που έμεινε στην ιστορία του χωριού
σαν άλλος Τρωικός
τόσο ηρωικός
που δημιούργησε παγκόσμιο σάλο
κι όλος εκείνος ο περιχαρακωμένος κόσμος μας
κατέρρευσε με μιας
μες σ’ ένα δευτερόλεπτο
κάτω από τη θαλερή μουριά
που ζει και διηγιέται ακόμα
*
Παλαιό Φάληρο, 19 Μαρτίου 2020
*
* Από τη συλλογή ποιημάτων μου "Η ηλικία της Λήθης"
Σχέδιο εξωφύλλου Γιώργος Γαλάντης Κοσμήματα Verina Horeanthi Εκδόσεις Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος, Αθήνα 2021.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου