Ελένη Χωρεάνθη
Νόστιμον ήμαρ*
Άνθρωποι ξένοι
όσο πάει βαθαίνει
*
Οι μέρες φεύγουν
ανθοί ροδοπέταλα
Αιώνων σκόνη
*
Πόθοι σαπίζουν
στην παλάμη του νόστου
Ο κόσμος γερνά
*
Κλαίει το φεγγάρι
τ’ αηδόνια σωπάσανε
Το ρέμα βουβό
*
Τα φώτα σβήνουν
Οι πόλεις μαράθηκαν
η γη στο πένθος
*
Έγινε μέρα
φωτός ανθεστήρια
έρωτας όρθρος.
*
Πώς να σ’ αγγίξω
πονάνε τα μέσα μου
πληγές ανθίζουν
*
Γυαλί σπασμένο
το φεγγάρι στη χάση
Κούκος αηδόνι.
*
Στον αμάραντο
τη φωλιά ξαναχτίζουν
δυο περιστέρια
*
Φθινόπωρο * 2022
*
*Δώδεκα από τα εξήντα Χάι κου της υπό έκδοση συλλογής μου:
"Φρουροί της νύχτας"
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου