Η Μαριλού

 

 

 

 

Ελένη Χωρεάνθη

Σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία/ μελοποιημένη ποίηση:

Η Μαριλού

Οφείλω πάρα πολλές ευχαριστίες στο Γιώργο Τάμογλου, έναν θαυμάσιο επαγγελματία καλλιτέχνη, που έκανε το ποίημά μου καταπληκτικό τραγούδι. Είναι η έκπληξη της ημέρας! Έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις και σε βρίσκει για να σε πάει σε άλλες εποχές που τα τραγούδια κουβαλούσαν αισθήματα και δημιουργούσαν ατμόσφαιρα!, άνοιγαν δρόμους για να ξαναβρεί ο άνθρωπος τη χαμένη ψυχή του. Ένα ακόμα εξαιρετικά Ωραίο τραγούδι του Γιώργου Τάμογλου σε ποίησή μου, που είχε την εύνοια της Τύχης να βρεθεί στο δρόμο ενός σπουδαίου επαγγελματία συνθέτη/ερμηνευτεί και να γίνει τραγούδι συνεχίζοντας την παράδοση του κλασικού ρεμπέτικου τραγουδιού.

Η Μαριλού

Άπιστη, γυναίκα, ψεύτρα,

κατεργάρα Μαριλού,

ξενυχτάς με πέντε δέκα

και τρεχοβολάς αλλού.

*

Με τα σούρτα, με τα φέρτα,

πού το πας φιρί φιρί;

Τριγυρνάς, πίνεις αβέρτα,

“δίνεις ρέστα” στου Ψειρή…

*

Με κερνάς πικρό φαρμάκι,

κάνεις ό,τι σου καπνίσει.

Μου ’γινες καρφί, σαράκι.

Χρόνος είναι, θα κυλήσει.

*

Το ’βαλες σκοπό και στόχο,

θέλεις σώνει και καλά,

στο λαιμό να δέσω βρόχο

και να σφίξεις τη θηλιά.

*

Δεν πάει άλλο. Να το ξέρεις.

Δεν σ’ αντέχω τώρα πια.

Με τα κόλπα θα με φέρεις

στο αμήν, πικρή σουπιά.

*

Δεν θα βρεις άλλο κορόιδο

να χορεύεις στο ταψί.

Μ’ όλους τα ’χεις κάνει ρόιδο,

βρε μαργιόλα μελαψή.

*

Άκου με, στο ξαναλέω:

δεν μασάω πια ψέματα.

Δεν αξίζεις για να κλαίω,

και να ’χω μπερδέματα.

*

Τώρα σου σφαλώ την πόρτα,

τέρμα τα καμώματα.

Πάρε τα σοκάκια βόλτα,

ρίξε αλλού δολώματα.

Παλαιό Φάληρο, 23. 9. 2008