Αιών πρώτος

 Αιών πρώτος

         Α

     "...Και συνήχθησαν τα γένη τα μωρά της γης επί τω αυτώ

από φυλακής πρωίας έως νυκτός ίνα συντρίψωσι την γην

Και εγένετο σκότος πικρόν και ηνεώχθησαν οι τάφοι

και ηγέρθησαν οι νεκροί

με τα οστέα αυτών τεταπεινωμένα

και η καρδία μου εταράχθη σφόδρα

*

Και ιδού ύδωρ πικρόν

εξεπήγασεν εκ της κεφαλής αυτών

ωσεί ρύαξ

εκχεόμενον επί τα όρη

ερίζοντα περί την εξουσίαν του πυρός

Και πάντα ταύτα μετεβλήθη εις κόνιν μιάσματος βδεληρού

*

Και εγένετο πυρ βραχυπρόθεσμον

Και εμαράνθη πάντα τα φύτρα

και η πανίς της γης εξηράνθη

Και πάντα τα εν τη επιφανεία αυτής απετεφρώθη

Και εγένετο νυξ ολοή

και σκότος περιεφέρετο καθήμενον επί των ανέμων

και επί πτερύγων ανέμων

*

Και ιδού σπέρμα πυρός εκ φλογός κεραυνού

και εγένετο ωσεί πρωία

*

Και συνήχθησαν επί τω αυτώ οι ηγεμόνες των εθνών

και διελογίζοντο πώς αν γένοιτο η γη γέαινα του πυρός

και επ’ ατής εξανθίσει πάν σπέρμα πικρόν

και θανατηφόρον γένος ακρίδων και εχιδνών και σκορπίων

και πληρώσει και κατακυριεύσει και αφανίσει

παν γένος χλωρόν και ζωόν επί της γης

Και εγένετο η θάλασσα ωσεί όρθρος βαθύς

και εκρύβη πάντα τα όρη και οι βουνοί αυτής

και τα ηφαίστεια κατεπνίγη

ότι εισήλθοσαν ύδατα έως ψυχής του πυρός του ζώντος

Β

Και εγένετο εν ταις ημέραις εκείναις θρήνος και κλαυθμός

και οδυρμός πολύς καταβαίνων εξ ουρανού

εις την κοιλίαν του σκότους.

Και εγένετο φωνή ύδατος λέγουσα περί μέλλοντος τοκετού καπνού

του πληρώσαι την γην αίματος πικρού και χωλού πνεύματος.

Και εξήλθον τα γένη τα μωρά της γης κερασφόρα εκ της συναγωγής αυτών μειδιώντα και βοώντα και λέγοντα:

*

“Ιδού ‘η οδός η άνω και κάτω’ φέρουσα

η άγουσα εις την απώλειαν του παντός

Ιδού εγώ ο έχων την εξουσίαν

‘ο κραταιός’ ο κύριος των δυνάμεων του σκότους

ο κρατών την γην και τον ουρανόν και την θάλασσαν

και πάντα τα εν αυτοίς

ο έχων το χρυσίον εις την κοιλίαν της οδαλίσκης

ο εκχέων πυρ και χολήν επί τας κεφαλάς των ορέων

και επί τα πηγάς των βουνών της γης

Εγώ ειμί ‘ο απτόμενος των ορέων και καπνίζονται’

ο πορευόμενος εις τον αιώνα των δυνάμεων

ο υμνούμενος και δοξαζόμενος εν ονόματι της δυνάμεως αυτού

ο καθήμενος εν δόξη προς εξουσίαν αιώνων επερχομένων

και διαδεχομένων αλλήλους εις το πρόσωπον της γης του πυρός

σύμπαντος του κόσμου

ο κατέχων πάσαν αρχήν και εξουσίαν

ο σπείρων σπέρμα γένους κραταιού μέλανος κερασφόρου

κακού έρποντος ανδρογύνου

προς δόξαν και αγαλλίασιν του δορήσαντος αυτού

*

Και εγένετο εσπέρα Και εγένετο πρωί ημέρα πρώτη του γένους

των τεράτων

Και είδον οι ηγεμόνες του χρυσίου τα γεγενημένα και ευφράνθησαν

εις την καρδίαν αυτών ότι καλώς λίαν εποιήθη

Και το σκότος περιεφέρετο ως ιστός αράχνης επί το πρόσωπον

γης αλλοτρίας

Και η σποδός εξυφάνθη ως κεφαλή καπνού και απεκρύβη τα όρη

και ο αιών της θαλάσσης και της βροχής εξηράνθη

Γ

Και εγένετο εν ταις ημέραις εκείναις σκότος πολύ και εσκιάσθη

το φως και τα σκηνώματα της γης επληρώθη σκότους

Και εταράχθησαν οι νεκροί και οι θεμέλιοι της γης σφόδρα

και επικράνθη η καρδία και τα οστέα αυτής

Και εσχίσθη το καταπέτασμα του πυρός

και του σκότους οι αρμοί ελύθησαν

ότι σεισμός μέγας εγένετο εν τοις εγκάτοις του πυρός

και του σκότους

Και σπέρμα σαπρόν εθεμελιώθη εν τοις κατωτάτοις της γης

*

Και ιδού τα όρη της θαλάσσης και οι βουνοί της γης

και αι ροαί των υδάτων πικρών

επληρώθησαν πνεύματος ακαθάρτου

*

Και βδελύγματα εγεννήθη εν τοις κοιλώμασι των υδάτων

και η μήτρα αυτών ην ως γέαινα ζωής ακαθάρτου

Και νωδοί αιώνες ηκολούθησαν

έρποντες επί της γης

Και ην το φως σκότος γέμον αιθάλης

και καπνού και κόνεως οστέων τετελειωμένων

Και πνεύμα άλαλον και κωφόν και τυφλόν

περιεφέρετο υπέράνω του σκότους

Και ην η γη τεθλασμένη και τετελειωμένη

έως εσχάτων των ορίων αυτής

Και παν πνεύμα ζωόν ποιούν καρπόν καλόν

είχεν εκβληθεί και βληθή εις το πυρ το εξώτερον

Και τα ύδατα ην πικρά

Και νεφέλαι καπνού εξήρχοντο

και ήρχοντο εις το διάστημα μέγα διάπυρον

*

Και εγένετο η ξηρά και η θάλασσα ως αόρατος

και ακατασκεύαστος

*

Και είδον οι βασιλείς του σκότους ότι καλόν

Και ευφράνθησαν οι νεφροί και η καρδία αυτών

ορώντες το μέγα μυστήριον της δυνάμεως αυτών

Και τα νήπια των διαλογισμών αυτών εγένετο

ωσεί σπέρμα λυγρόν και αβλάστητον

Και οι διαλογιζόμενοι το κακόν ουκ ήθελον συνιέναι

Και το σκότος εγένετο μέγα

και κατέπιεν αυτούς και τα έργα αυτών

και τας ώρας αυτών και τας ημέρας αυτών

και τους διαλογισμούς αυτών

Και εγένοντο υιοί σκότους

Και ο διάβολος εστίλβωσε τα ιμάτια αυτών

εν τη κοιλία και εν τη διανοία του σκότους

*

Και συνήχθησαν επί τω αυτώ

και διεσκέδασαν την μήνιν αυτών εν τη καρδία αυτών

Και απεκδύθησαν τα ιμάτιά των

Και διελογίζοντο εν εαυτοίς

Και επί τον διαλογισμόν αυτών έβαλον κλήρον

οι υιοί του διαβόλου

και περιχαρής εγένετο ο άρχων των δυνάμεων του σκότους

ότι καλώς ενετείλατο αυτοίς και καλώς

εποιήθη τα πάντα.

*

Και έστη εν τω μέσω των πυλών του σκότους

και διεμήνυσε την δόξαν αυτού εις πάσαν την γην

και εις τα πέρατα της γης ήχησαν τα ρήματα αυτού

και εσίγησε παν πνεύμα καλόν και πάσα πνοή ενεκρώθη

*

Και ιδού σεισμός μέγας εγένετο

και εταράχθη τα οστέα και οι νεφροί και η καρδία του σκότους

σύμπαντος του κόσμου

Και το σκότος εσχίσθη και εστράφη εις τα οπίσω

Και εγένετο πρωί

Και εγένετο φως εις εξουσίαν της νυκτός

Και αστήρ μέγας εφάνη υπεράνω των πυλών

και των εθνών του σκότους

Και φωνή ην μεγάλη εν τω μέσω του φωτός φωνήεντος

λέγουσα

*

Ίδετε ότι τα ύδατα επικράνθη και εμαράνθη το φως

Και η άμπελος η αληθινή εξηράνθη

και παν σπέρμα και ξύλον φέρον καρπόν αγλαόν

εξεβλήθη εις το πυρ το εξώτερον

και το πρόσωπον των αστέρων ετυφλώθη

και εκρύβη ο ήλιος και η σελήνη

και εγένετο νυξ ολοή του απατεώνος αιώνος του διαβόλου

και των υιών αυτού και των έργων αυτών

Δ

Και εγένετο σύναξις των αγίων του Κυρίου

και των αγγέλων αυτού

υπεράνω του πνεύματος του απατεώνος αιώνος

κρίναι περί του μέλλοντος του κόσμου

*

Και ιδού φωνή Κυρίου επί των υδάτων

Και είδοσαν ύδατα και εφοβήθησαν

Και η φωνή ην φωνή ιαμάτων πολλών και λέγει αυτοίς

Εγώ ειμί η αλήθεια και η ζωή

Εγώ ειμί το φως του κόσμου

το εν τη ζωοποιώ ύλη σπέρμα ζωής και πνοή ζωής

Έρχεται ώρα και νυν εστί

ότε οι βουνοί και τα όρη και η ξηρά και η θάλασσα

αναστήσονται

και τα κοιλώματα της γης εκβλαστήσει ζωήν

και πληρωθήσονται τα έγκατα της θαλάσσης ύδατος ζωού

Και πνεύμα καλόν και άγιον πληρώσει

και κατακυριεύσει την γην και την θάλασσαν

και πάντα τα εν αυτοίς καθαρθήσεται και αγιασθήσεται

και εξανατελεί χόρτον και ζώα λαλούντα και μελωδούντα

και τέρποντα τον αγιάσαντα την γην και την θάλασσαν

και πάντα τα εν αυτοίς Άγιον και Κύριον Μεγαλοδύναμον

Κυρίαρχον Λόγον

*

Και εφάνη ήλιος τηλαυγής τη οικουμένη

Και το φως του Κύριον εσημειώθη επ’ αυτήν

Και εσκίρτησαν τα βρέφη του καλού

εν τη αγία μήτρα του φωτός

Και η γη εστερεώθη

επί των ανέμων και επί πτερύγων ανέμων

*

Και είδοσεν οι μισούντες

Και οι διαλογιζόμενοι το κακόν εφοβήθησαν

και εκρύβησαν εις τα σπήλαια και τας ρωγμάς

και τας οπάς σκότους εξωτέρου

Και ουκ ήθελον συνιέναι

και ουκ ηδυνήθησαν σώσαι την ψυχήν αυτών

από προσώπου αγίου φωτός

*

Και εγένετο πρωί

Και εγένετο ημέρα

Αιών πρώτος του μέλλοντος σύμπαντος κόσμου

***

*Πρόκειται για τα τέσσερα μέρη της ποιητικής -οραματικής - μου σύνθεσης// "Αιών πρώτος",// την οποία εμπνεύστηκα και συνέθεσα στη συγκεκριμένη μορφή υβριδικής λόγιας γλώσσας κατά τη διάρκεια των τεσσάρων ετών μιας οικογενειακής τραγωδίας (1992-1996) και αποτελεί το τελευταίο μέρος της συλλογής ποπιημάτων μου // "Νύχτες της βροχής"//.

Είναι το μοναδικό ποίημα/ σύνθεση που έγραψα στη μορφή αυτή της υβριδικής λόγιας γλώσσας, εν μέρει και με αττική σύνταξη, χωρίς να ακολουθώ κανένα πρότυπο, προφανώς ως διέξοδο από τα οικογενειακά δεινά. Και προτού ασχοληθώ συστηματικά με Όμηρο και πριν αναλάβω με ανάθεση διασκευή αρχαίας τραγωδίας και κωμωδίας από μεγάλους Εκδοτικούς Οίκους: Φυτράκη (1984 / 2005)/είκοσι τέσσερα γράμματα εκδόσεις (2020).

Ωστόσο, πολύ νωρίτερα (1980-1984) είχα διακευάσει από το πρωτότυπο 100 μύθους του Αισώπου σε παραμύθια για παιδιά

(14 βιβλία των 100 σελίδων το καθένα), με ανάθεση από τις ιστορικές πλέον ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΜΠΑΝΆ.

Αυτά για την αλήθεια των απλών καθημερινών πραγμάτων.