Μνήμη των τριών
Παρασκευής Δήμητρας Κωνσταντίνου
Ανάμεσα σε δυο λιθάρια αναπαύονται οι ψυχές
Εδώ το μνήμα του αδερφού μας
Εκεί της αδερφής των τριών χρόνων
και παραπέρα μοναχό
της άλλης μας
που κλάψαμε παιδιά στην Κατοχή
Είναι και κάποιοι ξύλινοι σταυροί πιο κει
λησμονημένων συγγενών
πάππων προπάππων και συγχωριανών
Τα πιο πολλά σημάδια των φιλτάτων εκλιπόντων
δυο τρία τέσσερα λιθάρια
Κι όταν τ’ απόλαμπρα
συνάζονται οι ψυχές στο κοιμητήρι
να κλάψουν τη χαρά των ζωντανών
θροϊζει στα ξερόχορτα ο θρήνος των νεκρών
πάππων προπάππων αδερφών
φιλτάτων συγγενών συγχωριανών
Πάνω στα κόκαλα πλαγιάσαμε
ανάψαμε κερί ανάμεσα σε δυο λιθάρια
κλείσαμε τη μέρα
Πόσος καιρός χρειάστηκε
να καταλύσουμε
το σπίτι
Αθήνα 1979


Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου